WYSTAWA (WERNISAŻ)

Wystawa

1. Na wernisaż chodzi się w celach towarzyskich.
2. Opinie należy wygłaszać dyskretnie i powściągliwie.
3. Nie zasłaniamy sobą obrazu.
4. Nie okazujemy znużenia.
5. Nie ma obowiązku składania gratulacji autorowi. Należy mu pogratulować, gdy łączą nas z nim bliskie stosunki towarzyskie.
6. Nie należy pytać autora o cenę ( autor upoważnia do tego organizatora wystawy).
7. Nie pytamy samotnej kobiety, dlaczego przyszła sama .

Ilekroć przychodzę w celach służbowych na pocztę główną, na Jagiellończyka w Gorzowie, moją uwagę przykuwają wystawy różnych artystów gorzowskich i nie tylko. W holu Urzędu Pocztowego mieści się galeria "Pod Pocztową Trąbką".

Polecam link do:
Gorzowskiego Internetowego Informatota Kulturalnego
http://giik.pl

NA KONCERCIE

Na koncercie

1. Obowiązuje elegancja w ubiorze.
2. Osoby kaszlące również pozostają w domu, jak w przypadku wyjścia do kina, czy teatru.
3. Oklaskuje się solistę i dyrygenta, gdy wchodzą na podium, a następnie po skończonym utworze. Nie bije się brawa podczas krótkich przerw pomiędzy poszczególnymi częściami utworu.
4. Na koncercie muzyki jazzowej wskazane są oklaski i gwizdy (?).
5. Nie należy przesadzać w domaganiu się bisów. Należy pogodzić się z odmową bisów przez wirtuoza.
6. Istnieje zwyczaj posyłania kwiatów aktorkom/aktorom, wirtuozom, dyrygentom. Kwiaty wysyła kwiaciarnia pod wskazany adres, albo ofiarodawca wręcza bukiet woźnemu, dyżurującemu przy wejściu dla artystów. Do kwiatów dołącza się kartonik w kopercie,  z nakreślonymi słowami gratulacji lub bilet wizytowy z kilkoma słowami na odwrocie.
7. O autograf można poprosić po skończonym przedstawieniu lub koncercie.
8. Po teatrze, filmie, koncercie partner powinien odprowadzić partnerkę do domu, taksówki lub najbliższego przystanku.

W dniach 16-18 listopada 2010 ruszył nabór do orkiestry kameralnej Filharmonii Gorzowskiej.

Oto link na stronę internetową nowo powstałego na Dolinkach gmachu, Centrum Edukacji Artystycznej:

http://www.filharmoniagorzowska.pl   

W KINIE

W kinie

1. Obowiązują te same zasady co w teatrze, ale mniej ceremonialne .
2. Obowiązuje punktualność i cisza, a osoby kaszlące również zostają w domu.

Repertuar gorzowskiego kina HELIOS:

http://www.heliosnet.pl/10,Gorzow-Wielkopolski/Repertuar

W TEATRZE

W teatrze

1. Jeśli zakład kupuje bilety pracownikom, umieszcza ich w różnych częściach sali.
2. Do teatru zakładamy strój wizytowy. Wytarte dżinsy i sweter nie świadczą najlepiej o człowieku.
3. W szatni obowiązują te same reguły co w restauracji.
4. Elegancki pan kupuje partnerce program.
5. Brawo bije się po każdym akcie, a szczególnie po zakończonym przedstawieniu. Bijemy brawo, gdy na scenie pojawi się zasłużony aktor/aktorka. Oklaskuje się pięknie odśpiewaną arię, zespół baletowy za odtańczoną scenę, kunszt primabaleriny. Na premierach publiczność niekiedy wywołuje aktora.
6. Oklaskami dziękujemy nawet wtedy, gdy sztuka nie podobała się nam. Aktorom jednakże należy się podziękowanie.
7. Przedstawienia na ogół odbywają się o 19-stej. Należy przyjść co najmniej 15 minut wcześniej, by zdjąć okrycie i zająć miejsce.
8. Portierka prowadzi spóźnialskich na miejsca dopiero po zakończonej scenie lub fragmencie utworu.
9. Jeśli nasze miejsca siedzące znajdują się po środku, należy zająć je nieco wcześniej .
10. Na widownię pierwsza wchodzi kobieta, lecz mężczyzna wyprzedza ją, aby wskazać miejsce.
11. Mężczyzna przeznacza kobiecie fotel po swojej prawej ręce.
12. Będąc w loży w większym towarzystwie, panie siadają z przodu. Jeśli lożę zajmują osoby przypadkowe, siada się wg numeracji miejsc.
13. Osoby przechodzące rzędem są zwrócone twarzą do siedzących.
14. Panie nie wchodzą na widownię w kapeluszach.
15. W towarzystwie dwóch pań, mężczyzna siada po środku.
16. W przypadku dwóch par, panie siadają w środku, mężczyźni po bokach. Możliwe jest przeplatanie- panie po prawej stronie mężczyzny.
17. Dawniej panie ubrane były w wieczorowe toalety, panowie - we fraki lub smokingi. Dziś obowiązuje staranność w ubiorze.
18. Panie nie powinny w teatrze używać zbyt mocnych perfum.
19. Dziś kobieta może iść sama do kina, czy teatru.
20. Nie rozmawiamy podczas przedstawienia, nie wymieniamy uwag, zachowujemy je na antrakt.
21. Nie szeleścimy papierkami od cukierków, nie kichamy zbyt głośno i nie szepcemy. Osoby kaszlące powinny zostać w domu. Osoby ziewające powinny zakrywać usta.
22. W czasie antraktu wymieniamy uwagi, idziemy do bufetu, oglądamy fotografie w foyer.
23. Nie należy zbyt wcześnie opuszczać przedstawienia, przepychać się pospiesznie do wyjścia, zwłaszcza, gdy artyści stoją jeszcze na scenie.
24. Spotkanych znajomych wita się skinieniem głowy.
25. Zaproszona osoba nie płaci za bilet. Wspólne wyjście do teatru nie oznacza zaproszenia. W młodszym pokoleniu każdy płaci za siebie.
26. Małżeństwo zapraszając samotną kobietę nie przyjmuje od niej zwrotu pieniędzy za bilet, gdyż jest ona ich gościem.

Repertuar Teatru im. Juliusza Osterwy
w Gorzowie Wielkopolskim:

http://www.teatr-gorzow.pl/htdocs/index.php?p=6

POD WSPÓLNYM DACHEM

Powinności względem sąsiadów

1. Nie zakłócamy swoją wulgarnością, bałaganiarstwem i nonszalancją poczucia bezpieczeństwa, harmonii i estetyki sąsiadów.
2. Okazujemy sąsiadom bezinteresowną życzliwość.
3. Przestrzegamy regulaminu administracji domu.
4. Zachowujemy ciszę nocną od 22.00 do 6.00.
5. Ściszmy odbiorniki radiowe i telewizyjne.
6. Przeprośmy sąsiadów, że określonego dnia będzie trochę głośniej.
7. Nie żegnamy się głośno na klatce schodowej.
8. Trzymanie psa nakłada na właściciela obowiązki.
9. Kłaniamy się sąsiadom na klatce schodowej. Pierwszy kłania się ten , kto wchodzi. Dzieci kłaniają się wszystkim mieszkańcom.
10. Idąc z kobietą do góry po schodach mężczyzna idzie tuż za nią, a schodząc- przed nią.
11. Mężczyzna , spotykając panią lub osobę starszą ustępuje miejsca przy poręczy. Miejsca przy poręczy ustępuje także idąc z kobietą.
12. Na wąskich schodach należy zatrzymać się na półpiętrze i zaczekać , dopóki osoby starsze i kobiety nie wejdą lub zejdą.
13. Nie denerwujmy się, jeśli ktoś nie może szybko wejść lub wyjść z windy.
14. Przy wejściu do windy kobiety korzystają z pierwszeństwa w stosunku do mężczyzn, a starsi w stosunku do młodszych.
15. Wstępując do windy witamy się i  żegnamy.
16. Grzeczna forma zwrócenia uwagi bywa skuteczna. Jeśli prośba nie pomoże zostaje droga urzędowa.
17. Nie zamieniamy balkonu w suszarnię do bielizny, nie prowadzimy na balkonie głośnych rozmów i nie urządzamy sąsiadowi z dołu potopu.

Czego należy wystrzegać się

1. Traktuj sąsiada tylko jako znajomego, a nie jako przyjaciela.
2. Unikaj zadomowienia i absorbujących kontaktów.
3. Nie interesuj się jego życiem.
4. Nie zwierzaj się mu.
5. Nie wychowuj dzieci przez okno, kiedy bawią się na podwórzu.
6. Nie krytykuj odmiennych przyzwyczajeń sąsiada.
7. Nie odwiedzaj go bez wyraźnego zaproszenia.
8. Nie pożyczaj coraz to innych produktów.
9. Nie ingeruj w kłótnie i bójki pomiędzy Waszymi dziećmi.
10. Mieszkańców swojej klatki pozdrawiaj, nawet wtedy, gdy znasz ich tylko z widzenia.
11. Ucz swoje dzieci, aby kłaniały się wszystkim sąsiadom.
12. Ogranicz się do okolicznościowych rozmów, np. o chwilowym braku prądu.
13. Toleruj swojego sąsiada, bo nie można z nim rozwieść się.
14. Unikaj sąsiadów ciekawskich, wścibskich, nachalnych, zbyt poufałych, nieustannie coś pożyczających,... .
15. Należy wystrzegać się zbyt rozchodzących się woni potraw, naprzykrzających się dzieci, zostawiania szczekającego psa.

W stosunku do sublokatora nie należy:

• wtrącać się do jego spraw,
• wchodzić do pokoju podczas jego nieobecności,
• wchodzić bez pukania,
• otwierać jego korespondencji,
• wchodzić, gdy ma gości,

Obowiązki sublokatora

• płacenie należności,
• zachowanie ciszy,
• szanowanie mienia gospodarzy,
• unikanie przyjmowania podejrzanych osób,
• zakaz pokazywania się w negliżu,
• zakaz narzucania swojego towarzystwa,
• utrzymywanie czystości w łazience, kuchni i toalecie.

Własny dom

1. Nowy mieszkaniec przedstawia się sąsiadom , uprzedzając wizytę telefonicznie.
2. Nie używamy kosiarki o dowolnej porze dnia i nocy, nie palimy chwastów, uważamy na głośne alarmy i klaksony.
3. Nie wyprawiamy głośnych libacji na świeżym powietrzu.
4. Nasz pies nie może tratować kwiatów sąsiada.
5. Każdy mieszkaniec ma obowiązek naprawy ogrodzenia, oddzielającego posesje.
6. Należy utrzymywać właściwą wysokość drzew i krzewów.
7. Należy sprzątać wspólne podjazdy, czy śmietniki.
8. Ponosimy odpowiedzialność za szkody wyrządzone przez nasze dzieci i zwierzęta, a czekoladki i uprzejmy liścik kosztują mniej niż procesy.
9. Uczmy dzieci kultury w stosunku do sąsiadów.

Wygląd mieszkania wyraża Twoje "wnętrze ".   
Zainteresowanych budową domu, remontem, aranżacją wnętrz, ogrodem, prawem i finansami -
odsyłam na bardzo ciekawe serwisy internetowe:

http://dom.wp.pl

lub

http://www.e-mieszkanie.pl



Powinności dzieci

1. Okazywanie szacunku i wyrozumiałości starszym.
2. Niewtrącanie się w sprawy starszych, bo i tak nie zmienią swoich nawyków.
3. Nielekceważenie przyzwyczajeń rodziców.
4. Okazywanie pomocy rodzicom.
5. Nie należy teściowej przypominać jej wieku.
6. Nie należy teściowej dawać do zrozumienia, że są sprawy o których nie powinna wiedzieć.
7. Nie zapominamy o imieninach teściowej.
8. Do rodziców i teściów nie zwracamy się "babciu", "dziadku". Ta forma przeznaczona jest dla wnuków.
9. Do teściów po imieniu zwracamy się tylko za ich zgodą.
10. Utrzymujemy czystość w łazience, kuchni, toalecie. Każdy po sobie sprząta.

Powinności rodziców

1. Nadmiar troski w stosunku do dzieci prowadzi do wścibstwa.
2. Nie należy wyolbrzymiać drobnych rzeczy.
3. Należy wystrzegać się pośrednictwa w razie sprzeczki młodego małżeństwa.
4. Nie widzieć i nie słyszeć tego, co dzieje się u młodych.
5. Nie wtrącać się w sprawy dzieci.
6. Rodzice mogą zająć się wnukami, pod warunkiem, że dzieci udzielą im pomocy w zakupach, zakupie leków.
7. Teściowa powinna czasem pochwalić synową za jej dobry gust, osiągnięty sukces, powinna być wyrozumiała dla jej słabostek.
8. Teściowa nie powinna do znudzenia wychwalać cnót swojego syna lub córki przed synową lub zięciem.
9. Rodzice nie powinni dopytywać się o projekty swoich dzieci.
10. Rodzice nie powinni zbytnio uczestniczyć w życiu towarzyskim swoich dzieci, a goście witają się najpierw ze starszą panią, następnie z młodszą panią domu.
11. Nie chodzimy po domu w brudnych szlafrokach.
12. Zakaz krytykowania dzieci w obecności osób trzecich.

Powinności małżonków względem siebie

1. Unikamy niedbałego stroju.
2. Należy pukać do drzwi łazienki, nie puka się wchodząc do salonu.
3. Małżeństwo interesuje się sobą na codzień.
4. Nie należy przyjmować zoowiązań towarzyskich bez porozumienia z drugą stroną.
5. Wspólne wyjście do kina, teatru na koncert też powinno zostać uzgodnione.
6. Informowanie o wyjściu z domu.
7. Wyręczanie żony w noszeniu paczek i pakunków ( nigdy torebki, czy parasolki), robieniu sprawunków, podanie płaszcza, przepuszczanie przez drzwi.
8. Zakaz krytykowania w obecności osób trzecich.
9. Zakaz krytykowania osiągnięć zawodowych i finansowych współmałżonki/współmałżonka.
10. Uprzejmość wobec współmażonka.
11. Zakaz krytykowania wyczynów kulinarnych.
12. Chwalenie poprzedniego związku małżeńskiego przed partnerem.
13. Zakaz podkopywania autorytetu przed dziećmi.
14. Wystrzegajmy się zdrobnień na forum publicznym.
15. W czasie kłótnie nie powołujemy się na autorytet nielubianej teściowej.
16. Niekontrolowane słowa, epitety i podniesiony głos nie dają się zapomnieć.
17. Nie należy długo chować urazy.
18. Nieumiejętność podjęcia pierwszego kroku po kłótni wprowadza tzw. ciche dni.
19. Wyjście z propozycją zgody nie jest kapitulacją.

Wizyta przyjaciół

• należy powstrzymywać się przed okazywaniem zbyt wylewnych uczuć, sporów i gwałtownych scen, niedyskretnych uwag, aluzji do życia prywatnego, używania przydomków i pieszczotliwych zwrotów, matkowania,
• nie należy narzucać towarzystwa dzieci i rozwodzić się nad ich zaletami,
• nie należy narzucać obecności zwierząt.

Pomoc domowa

1. W stosunku do pomocy należy unikać zbytniej poufałości i zwierzeń, a także zbyt dużego dystansu.
2. Unikać terminu "służąca".
3. Angażując kogoś należy określić zakres obowiązków i panujące zwyczaje.
4. Można wyrazić  życzenie  w sprawie stroju, palenia papierosów,...
5. Pokój lub osobny lokal dla pomocy powinien mieć odpowiedni standard.
6. Nie należy narzucać obowiązków, nie objętych umową, ani przedłużać ustalonych godzin pracy.
7. Przed zatrudnieniem pomocy możemy skontaktować się z poprzednim pracodawcą i poprosić o referencje.
8. Unikamy poruszania kwestii osobistych w obecności pomocy.
9. Polecenia należy wydawać grzecznie, za wykonaną pracę dziękować.
10. Zarzuty powinny być poruszane w cztery oczy.
11. Rodzice wymagają od dzieci szacunku dla pomocy domowej.
12. Niedopuszczalne są: wyniosłość, lekceważenie, bezceremonialne zachowanie.
13. Pomiędzy pracownikiem i pracodawcą powinien panować wzajemny szacunek.
14. Pomoc domowa zachowuje dyskrecję, puka do drzwi.
15. Kiedy dochodzi do nieporozumień z dziećmi, należy sprawę poruszyć otwarcie.
16. Jeśli pracodawca zatrudnia osobę niepełnoletnią, jest za nią odpowiedzialny, bezwzględnie przestrzega jej zakresu obowiązków i czasu pracy.
17. Opiekunka do dzieci musi zostać poinformowana jak długo zostanie przy dziecku, należy podać jej numer telefonu.
18. Jeśli pani domu zamierza podarować pracownicy ubranie, musi być ono czyste i w dobrym stanie.
19. Wskazane są drobne upominki i nagrody finansowe dla pomocy.
20. Kiedy zamierzamy zwolnić pracownicę, powiadamiamy ją o tym wcześniej, wystawiamy referencje na jej życzenie (pod warunkiem, że nie doszło do poważnych uchybień z jej strony).

Dozorca

• dozorca czuwa nad utrzymaniem porządku i bezpieczeństwa, sprząta klatkę schodową i podwórze, zgłasza awarie windy i kanalizacji,
• kłaniamy się dozorcy,
• wprowadzając się do nowego mieszkania uprzedźmy dozorcę o planowanym remoncie.

Pobyt u rodziny

Dobry gość:

• podaje przybliżony termin przyjazdu,
• dostosowuje się do obyczajów domu,
• nie rozstawia wszędzie swoich bagaży,
• jeśli pobyt przekracza dwa dni, wręcza gospodarzowi łakocie lub większy prezent,
• może zaprosić gospodarzy do restauracji lub uczestniczyć w kosztach utrzymania,
• uzupełnia zapasy w lodówce i zapasy alkoholu,
• zasiada ubrany do stołu,
• zachowuje umiar i powściągliwość,
• reguluje rachunki za telefon,
• podczas wakacji u rodziny uczestniczy w codziennych obowiązkach (zakupy, sprzątanie, gotowanie, prace w ogrodzie,....),
• sprząta po sobie, utrzymuje czystość w łazience,
• nie narzuca gospodarzom zbyt wyszukanych potraw i nietypowych godzin biesiadowania ,
• zostawia napiwek gosposi,
• w razie konfliktu milczy i skraca pobyt , a następnym razem zmienia miejsce spędzenia wakacji,
• skraca pobyt również, gdy zauważa, że jest uciążliwy dla gospodarzy,
• w ciągu tygodnia od wyjazdu przesyła kartę pocztową, list lub telefonuje dziękując za pobyt. 

Dobry gospodarz:

• zapewnia gościom czystą pościel, koce, miejsce na rzeczy osobiste, ręczniki, mydło, dobrą lampę  i napoje,
• pozostawia gościom czas na odświeżenie się i odpoczynek po podróży.

W KAWIARNI

W KAWIARNI

1. W kawiarni nie rezerwuje się miejsc, a stolik wybieramy sami.
2. Na umówione spotkanie w kawiarni mężczyzna przychodzi zazwyczaj pierwszy, nie pozwala czekać na siebie. Siedząc przy stoliku podnosi się na jej widok i wychodzi kilka kroków na jej spotkanie. Można poprosić kelnera , by wskazał nasz stolik.
3. Wkraczając w progi jakiegokolwiek pomieszczenia, także kawiarni mężczyzna zawsze otwiera drzwi kobiecie i wpuszcza ją przodem. Gdy towarzystwo jest większe, rolę "odźwiernego"pełni zapraszający (gospodarz) lub najmłodszy w grupie mężczyzna. Wkraczając do sali mężczyzna idzie pierwszy i prowadzi kobietę do wolnego stolika.
4. Najlepsze miejsca są w rzędach pod ścianami, a miejsce honorowe zwrócone jest ku wejściu.
5. Młodszy mężczyzna na spotkanie ze starszym przychodzi wcześniej.
6. Rachunek płaci inicjator spotkania lub każdy płaci za siebie.
7. Spóźniający się na spotkanie powinni przeprosić i usprawiedliwić się.
8. Od momentu wejścia do kawiarni inicjatywa należy do mężczyzny. To on rozbiera się pierwszy i pomaga kobiecie zdjąć okrycie, oddaje je do szatni i odbiera numerek. Czynności tej nie powierza się szatniarzowi.
9. Po rozebraniu się kobieta może w toalecie poprawić uczesanie ( nie robi tego przy stoliku), mężczyzna w międzyczasie szuka stolika., kiedy kobieta wchodzi na salę jej towarzysz odsuwa krzesło i pomaga usiąść.
10. Mężczyzna wybiera stolik odpowiedni do liczby osób, mających przy nim zasiąść.
11. Kobieta nie ma obowiązku zdejmować futra, ale nie może go wieszać na krześle. Zbędne okrycie mężczyzna odnosi do szatni. Panie siadając w płaszczu nie unosi go w obawie o pogniecenie.
12. Szatnia w kawiarni obowiązuje tylko mężczyznę. Napiwek w szatni podaje mężczyzna.
13. W szatni należy zostawić okrycia i pakunki, chyba, że ich zawartość jest zbyt cenna.
14. Przed południem nie ma obowiązku strojenia się. Panie nie nakładają strojnej biżuterii (oprócz skromnej broszki, czy klipsów).
15. Samotni mężczyźni nie proponują dosiadania się do samotnych kobiet. Kobiety nie dosiadają się do mężczyzn, starsze małżeństwo do zakochanych par, pary młodzieńców do starszych ludzi. Można przysiąść się do znajomych tylko na ich wyraźne zaproszenie.
16. Jeśli brak jest wolnych miejsc- czekamy przy wejściu, obok bufetu, prosimy kelnera o zarezerwowanie stolika lub zmieniamy lokal.
17. Mężczyzna podaje kartę dań (menu) kobiecie, kobieta pierwsza dokonuje wyboru. Zamawia mężczyzna. Nie będzie uchybienia jeśli mężczyzna przeczyta kartę kobiecie i złoży wspólne zamówienie.
18. Pstrykanie na kelnera jest niegrzeczne, mężczyzna czeka na odpowiedni moment i daje znak kiwnięciem głowy.
19. Samotni mężczyźni nie pozwalają sobie na "flirt" z kelnerką. Jej życzliwy uśmiech może zniknąć.
20. Rozmawiając nie wymieniamy nazwisk.
21. Spotykając znajomego należy przesłać mu uśmiech, nie należy podchodzić do niego, jeśli znajduje się w towarzystwie nieznanych nam osób.
22. Nie zaśmiecamy popielniczki ogryzkami, pestkami, serwetkami, herbatą w torebce. Odkładamy je na własny talerz. Torebki na herbatę nie wyciskamy.
23. Łyżeczkę do herbaty po jej użyciu odkładamy na talerzyku, przy filiżance. Nie kładziemy jej na stole.
24. Nie dmucha się na gorącą herbatę, czy kawę.
25. Podnosi się tylko filiżankę, spodeczek zostaje na stoliku.
26. Ciastka z kremem jada się widelczykiem, kruche je się palcami.
27. Nie zostawiamy plam na filiżance jedząc ciastko z kremem, przed dotknięciem filiżanki wycieramy usta serwetką.
28. Stroną płacącą jest ten, co zapraszał. Niekiedy każdy płaci za siebie, kiedy indziej rachunek dzielony jest na pół i nie należy wtedy zamawiać najdroższych dań. Zazwyczaj płaci mężczyzna, do niego też należy pozostawienie napiwku.
29. Napiwek (to insure promtude , inaczej "tip") wręcza się wysokości 10-20% kelnerowi, barmanowi, szatniarzowi, taksówkarzowi windziarzowi (a także listonoszowi).
30. Nie należy uzgadniać kto płaci, w obecności kelnera.
31. Po zapłaceniu rachunku , kobieta wstaje pierwsza, mężczyzna odsuwa i zasuwa jej krzesło. 
32. Kobieta pierwsza podąża do szatni i tam czeka na mężczyznę, który pomaga jej ubrać się, a następnie ubiera się sam i płaci szatniarzowi.
33. Mężczyzna otwiera drzwi przed kobietą i razem opuszczają kawiarnię.
34. Nawet wtedy, gdy towarzyszka okazała się być wyjątkowo nudna, mężczyzna odprowadza ją do domu. Następnym razem nie ma obowiązku jej zapraszać. 

W RESTAURACJI

W restauracji

1. Obiad w restauracji sprzyja bardziej interesom, kolacja to czas odprężenia i odpoczynku.
2. Wybieramy restaurację, którą już znamy.
3. W tygodniu panuje mniejszy tłok, kucharze i kelnerzy są wtedy mniej obciążeni pracą i mniej zestresowani.
4. W restauracji wolno nam wymagać i wolno wypowiadać nasze życzenia. Wolno nam odesłać do kuchni zimną lub przypaloną potrawę oraz żądać zmiany brudnego nakrycia.
5. Nasze uwagi wypowiadamy jednak uprzejmie , lecz stanowczo. Nie wolno podnosić głosu. Kulturalnych ludzi poznaje się po wyrażaniu uwag i pretensji.
6. Reklamacje dań i weryfikacje rachunku załatwia się z kelnerem na stronie.
7. Panie nie wchodzą do restauracji w płaszczach, ani futrach. Zostawia się je w szatni, nawet wtedy, gdy są to szynszyle.
8. W szatni zostawiamy pakunki i duże torby. Torebkę bierzemy ze sobą. Siadając do stołu stawiamy torebkę za sobą na krześle lub wieszamy na oparciu. Dopuszcza się kładzenie niewielkich torebeczek na stole.
9. W renomowanej restauracji miejsca zamawiamy telefonicznie. Po przybyciu do restauracji zwracamy się do kierownika, który wskaże nasze miejsce.
10. Kobieta do restauracji wchodzi pierwsza, lecz po chwili wyprzedza ją mężczyzna i prowadzi do stolika.
11. Pierwsza od stolika wstaje kobieta, za nią podąża mężczyzna, wyprzedza ją tylko, aby otworzyć drzwi.
12. W przypadku gdy kelner pokazuje miejsce, kelner idzie przodem, za nim kobieta, następnie mężczyzna.
13. Sygnał do wstania daje inicjator, czyli zapraszający.
14. Dziś kobieta samotna wchodzi bez wahania do restauracji, czy kawiarni.
15. Zapraszający powinien przybyć pierwszy i poprosić, by gości skierowano do odpowiedniego stolika.
16. Jeśli goście są liczni, plan stołu układamy według harmonogramu obowiązującego podczas przyjęć w domu.
17. W razie umówionego spotkania kilku osób, można zaczekać nie dłużej niż 20 minut, a następnie nie czekając zamawiać dania. Zapraszający czyta na głos kartę i po uzgodnieniu dokonuje zamówienia. Finansuje również wspólny obiad poza stolikiem dyskretnie, po wyjściu gości lub każe przesłać rachunek do domu. Może również uregulować rachunek po posiłku.
18. Goście, którzy zostali obsłużeni pierwsi jedzą trochę wolniej, tak, aby wszyscy kończyli posiłek mniej więcej w tym samym czasie, jednakże podczas liczniejszych przyjęć zaczynamy jeść, aby posiłek  nie ostygł.
19. Niezależnie od tego w jakim czasie goście rozpoczynają posiłek, mężczyzna nie powinien brać sztućców, zanim nie uczynią tego jego sąsiadki.
20. Gdy zamówisz jedno danie, a twój towarzysz dwa, niekomfortowo jest patrzeć na jedzącego, lepiej zamów przekąskę lub aperitif. Kelner przyniesie twoją potrawę dopiero w czasie drugiego dania współbiesiadnika.
21. Gość nie powinien jeść sam, Ty również coś zamów.
22. Jeśli nie wiesz, jak jeść daną potrawę, poproś kelnera o pomoc lub obserwuj współbiesiadnika.
23. Jeśli nie znasz się na winach, a poproszono Cię o wybór, poradź się kelnera.
24. Składkową imprezę reguluje także jedna osoba poza stolikiem. Panie nie powinny wtrącać się do rachunków, ani ich komentować.
25. Menu należy wcześniej ustalić z kucharzem lub kelnerem, drukowane lub napisane odręcznie na eleganckim kartoniku, powinno leżeć na końcach stołu.
26. Można gościom zapewnić wolny wybór w doborze dań, wtedy gość zachowuje powściągliwość i wybiera potrawy w umiarkowanej cenie. Gospodarz może nam podpowiedzieć na co sam zdecydował się, pomagając tym samym gościom w wyborze dań.
27. Bardzo formalny charakter spotkania powoduje, że tylko zapraszający sięga po kartę dań i podsuwa wybór partnerowi. W niektórych restauracjach podaje się specjalne karty bez cen.
28. W eleganckich restauracjach pani dostaje menu bez cen.
29. Czasami warto zasugerować się wyborem kelnera w doborze "dania dnia".
30. Znajomych wita się skinieniem, nie ma zwyczaju dosiadania się, gdy miejsce zostało przez nas wcześniej zamówione. Nie ma niczego niegrzecznego w odmowie zgody na dosiadanie się.
31. Przychodząc we dwoje nie wybieramy sześcioosobowego stolika.
32. Jeśli samotny mężczyzna spotka dwie znajome panie i zostanie przez nie zaproszony, może się do nich przysiąść.
33. Nie należy pytać starszego znajomego o zgodę na dosiadanie się, jeśli wyrazi ochotę sam zaprosi on do swojego stolika.
34. W eleganckich restauracjach kelner podaje dwie karty- dla pana i pani. Pani wybiera i swoje życzenie komunikuje mężczyźnie- nie kelnerowi. Mężczyzna zamawia potrawy i ewentualnie alkohol. Gdy karta jest jedna mężczyzna proponuje potrawy.
35. Zaproszona pani nie krytykuje wybranego dania.
36. Jeśli nie jest się w towarzystwie kobiety, kartę czyta najpierw osoba starsza.
37. Nie ma zwyczaju ściągania z sąsiedniego stolika tego, czego nam brakuje. Należy o to poprosić kelnera.
38. Kelnera nie przywołuje się pstrykaniem palcami lub bębnieniem palcami o blat stołu, lecz skinieniem głowy lub ręki.
39. O wymyślne nazwy należy spytać kelnera, co się pod nimi kryje.
40. Serwetkę płócienną kładziemy na kolana, nie należy nią wycierać sztućców, lecz poprosić o wymianę. Płócienne serwetki, po skończonym jedzeniu , zostawiamy na stole z prawej strony talerza i nie układamy ich, serwetki  papierowe zostawiamy na talerzu. W żadnym wypadku nie zostawia się serwetki na krześle.
41. Wino wybiera mężczyzna, kelner nalewa nieco do kieliszka mężczyzny, po zaakceptowaniu kelner nalewa kieliszki, zaczynając od kobiety. Od niej też zaczyna się serwowanie kolejnych dań.
42. Mężczyzna z rozpoczęciem konsumpcji czeka na kobietę. On też z braku obsługi nakłada na talerz przyniesione potrawy. Nie jest elegancko, gdy kobieta przejmuje rolę opiekunki i zajmuje się napełnianiem talerza swojego towarzysza.
43. Zupę podaną w filiżance pijemy wtedy, gdy ma jedno uszko. Gdy filiżanka ma dwa uszka , jemy zupę łyżeczką.
44. Pasztecik, podawany do barszczyku kroimy i jemy widelcem, a nie łyżeczką. Pasztecik z kruchego ciasta bierzemy w palce.
45. Sałaty lub mizerii podanej na osobnym talerzyku nie układamy na swoim talerzu.
46. O rachunek prosimy po skończonej konsumpcji, nie wcześniej.
47. Słowo "ja zapraszam" wyłącza automatycznie udział finansowy zaproszonej strony ( można się elegancko zrewanżować), natomiast powiedzenie: "może wybralibyśmy się dzisiaj na kolację?" - oznacza rozłożenie kosztów na obojga.
48. Przy stoliku najlepiej posłużyć się kartą bankową, aby uniknąć przeliczania pieniędzy.
49. Rachunek podaje się złożony, zerkamy na niego szybko, nie wpatrując się długo w cyfry.
50. Na koleżeńskim spotkaniu każdy płaci za siebie, także kobieta.
51. Kobieta płaci za siebie, jeśli oboje są w podróży służbowej. Pierwsza reguluje rachunek kobieta.
52. Nie należy spraw związanych z zapłatą uzgadniać w obecności kelnera.
53. Napiwek należy wręczyć o powiększoną kwotę, mówiąc  "dziękuję" lub poprosić o doliczenie. Panie nie wtrącają się do napiwku. We Francji unika się słowa napiwek (pourboire), mówi się raczej "obsługa" (serwice). Płacąc rachunek możemy bez skrępowania zapytać, czy wchodzi on w cenę obiadu.
54. Profesjonalny personel nie wymaga od gości pomocy przy rozstawianiu i zbieraniu nakryć.
55. Kobietę zaproszoną na kolację należy odprowadzić do domu. W razie jej sprzeciwu należy ją odprowadzić do taksówki, tramwaju lub autobusu.
56. W przypadku dwóch kobiet, mężczyzna postąpi elegancko, gdy odwiezie je kolejno taksówką pod wskazane adresy.

Restauracja a interesy

1. Dokonując wyboru restauracji uwzględniamy upodobania osoby zaproszonej a także szybkość obsługi.
2. Gdy na początku spotkania następuje wymiana wizytówek, należy ją uważnie przeczytać i schować. Nie należy jej pozostawiać na stole.
3. Po gościa wpadamy do jego biura lub czekamy na niego w restauracji.
4. Nie poruszamy spraw służbowych zbyt szybko. Przechodzimy do rzeczy po złożeniu zamówienia i po doborze win.
5. Na służbowych spotkaniach wybieramy potrawy o średniej cenie. Wybranie najdroższych lub najtańszych może być źle ocenione przez osobę płacącą.
6. Inicjator spotkania nie zmusza gościa do konsumpcji alkoholu, gdy ten prosi o wodę mineralną.
7. Podczas służbowego posiłku sięgnięcie po długopis, notatnik, kalkulator nie jest rzeczą niestosowną. Jednakże przejście do rozmów biznesowych i wyciągnięcie notesu rozpoczynamy po daniu głównym, gdy na stół podana jest kawa i ewentualnie deser.
8. Źle widziany jest telefon komórkowy przy talerzu. Powinien być wyłączony lub włączony na "wibracje". Gdy telefon dzwoni, należy przeprosić i odejść od stolika, aby porozmawiać.
9. Trzeba wiedzieć, jak długo zatrzymać gościa, jego czas może być dla niego bezcenny.
10. Rachunek reguluje kartą kredytową strona zapraszająca.

KOMUNIKACJA MIEJSKA

AUTOBUS , TRAMWAJ,  METRO

1. Pierwszeństwo mają ci, którzy wychodzą.
2. Przy wsiadaniu pierwszeństwo należy się osobom starszym, kobietom, matkom z wózkami, matkom z dziećmi bez wózków. No tak, ale gdy wsiądą już ci wszyscy, którzy mają pierwszeństwo, a na dodatek załaduje się już kilka wózków, to nie da rady wcisnąć się . W Krakowie zaobserwowałam kiedyś dobry zwyczaj: chętni do autobusu miejskiego ustawiali się w kolejce i nie było przepychanek, ci którzy nie zmieścili się, czekali na następny autobus. Fakt, że tych autobusów było więcej i częściej kursowały.
3. Inwalidzi wsiadają przodem i wysiadają przodem. 
4. Matka bierze dziecko na kolana.
5. Nie czytamy przez ramię gazety współpasażera.
6. Nie operujemy w miejscu publicznym nazwiskami.
7. Nie zabawiamy głośno wszystkich wokół sprawami osobistymi.
8. Ustępujemy miejsca inwalidom, osobom starszym, kobietom ciężarnym, kobietom z dziećmi.  No nie, tylko nie to.... nie oglądamy się, że zrobi to ktoś za nas.
9. Panowie ustępują miejsca kobietom starszym i kobietom obciążonym pakunkami.   Nie lepiej z drugiej strony wziąć taksówkę, niż wsiadać do zatłoczonego autobusu z pakunkami? Może lepiej, ale drożej!
10. Ustępuje się miejsca spotkanej znajomej kobiecie, siedzący pan proponuje zajęcie miejsca starszemu mężczyźnie, analogicznie postępują panie.
11. Nie należy wymuszać miejsca uwagami, można się zwrócić do osoby siedzącej o ustąpienie miejsca.
12. Jeżeli mężczyzna jedzie z kobietą, do niego należy skasowanie biletu. Na wolnym miejscu siada pani , a pan staje przy niej.
13. Nie wyrzucajmy śmieci w środkach komunikacji.
14. Przepraszamy, wysuwając się ku wyjściu. Dziękujemy za skasowanie biletu i ustąpienie miejsca.
15. Przy wysiadaniu pierwszy wysiada mężczyzna i pomaga wysiąść znajomej pani. Pomaga także osobom potrzebującym opieki.
16. Taksówkarzowi dajemy napiwek.
17. Przestrzegamy życzeń kierowcy.
18. Pasażer może poprosić kierowcę o ściszenie radia.

NA ULICY

Na ulicy

1. Towarzysząca dama idzie z prawej strony. W niektórych krajach mężczyzna idzie od strony jezdni.
2. Mężczyznom nie wolno oglądać się za innymi paniami w towarzystwie kobiety.
3. Pani idzie w środku, jeśli towarzystwo składa się z pani i dwóch panów.
4. Pan idzie w środku w towarzystwie dwóch pań, mając po prawej starszą z pań.
5. Zięć idzie w środku mając po prawej teściową, po lewej żonę. Może być inaczej: mama w środku, zięć po lewej.
6. Gdy spotykają się dwa małżeństwa: panie idą przodem lub pośrodku, między panami na szerokim deptaku.
7. Dziecko idzie po prawej stronie mamy.
8. Ojciec prowadzi dorosłą córkę po prawej stronie.
9. Mężczyzna wyręcza kobietę w niesieniu paczek, nigdy w noszeniu jej torebki, czy parasolki. Nie upiera się przy noszeniu jej reklamówki, jeśli kobieta stanowczo odmawia.
10. Przechodniów mijamy z lewej strony.
11. Nie blokujemy przejścia i nie zastawiamy całej szerokości chodnika.
12. Nie okazujemy czułości w miejscach publicznych.
13. Nie wychodzimy w lokówkach, ani kapciach na ulicę.
14. Nie prowadzimy głośnych rozmów.
15. Potrąconych przepraszamy.
16. Nie wyrzucamy śmieci na ulicy.
17. O pluciu na ulicy nie ma mowy.
18. Kobieta na ulicy nie pali, nie maluje się i nie czesze.
19. Nie wołamy nikogo na ulicy, nie gwiżdżemy, nie pokazujemy nikogo palcami, nie przypatrujemy bacznie twarzom i nie chwytamy z tyłu za ramię ( należy go wyprzedzić).
20. Pies powinien iść na smyczy, "przy nodze".
21. Nie pozwalamy dziecku głaskać obcego psa.
22. Nie wprowadzamy psa do sklepu spożywczego.
23. Jeśli jesteśmy świadkami wypadku, wezwijmy pomoc, zachowajmy spokój, nie podnośmy głosu.
24. Stojąc w kolejce nie starajmy się "prześliznąć, zwróćmy uwagę, gdy zrobi to ktoś inny.

GRAFFITI- Wandalizm czy sztuka?

[Caption.iT - Face in Hole]

Czy ktoś , kiedyś, zastanawiał się jaki jest koszt usunięcia niechcianego graffiti?
Otóż jest to kwota od 65 do 90 zł / m2 netto, w zależności od rodzaju powierzchni.
Minimalna wartość usługi to 150 zł netto.
Średni koszt zużycia środka antygraffiti to 17 zł/m2 netto.
Zatem jest to poważny problem społeczno ekonomiczny, prowadzący często do powstawania tzw. dzielnic slumsów. Jest czynnikiem odstraszającym nowych najemców i inwestorów domów.

Wizytówka

HISTORIA WIZYTÓWKI
Biletami wizytowymi posługiwali się już Chińczycy ( otrzymał je od mandarynów Marco Polo). Następnie rozpowszechniły się za czasów Ludwika XIV. Posługiwali się nimi posłowie Sejmu Czteroletniego.

W okresie międzywojennym wizytówka była związana z wizytami i rewizytami. Osoba, której złożono wizytę składała rewizytę lub przesyłała swój bilet wizytowy, wskazujący, że do dalszego utrzymywania stosunków nie dojdzie.
Jeśli ktoś nie zapowiedziany nie zastał gospodarza w domu, to pozostawiał swój bilet wizytowy z załamanym lewym rogiem. Oznaczało to, że właściciel biletu był osobiście.

WIZYTÓWKI SŁUŻBOWE

1. Wymiary: 10 x 6. Najczęściej używanymi formatami wizytówek są obecnie 5 x 9 cm / 5 x 10 cm / 5,5 x ,5 cm.
2. Nie używamy kartonu kredowego szklistego lub w paski, imitującego fornir albo desenie.
3. Używamy papieru o gramaturze 220 do 350 g.
4. Wizytówki drukuje się techniką druku offsetowego powyżej 500 szt, przy mniejszej ilości w technice cyfrowej. Do druku offsetowego projekt powinien być wykonany w CMYK, a nie w RGB ( używanym w tworzeniu stron www i druku cyfrowym).
5. Wizytówki mogą być uszlachetniane folią matową, błyszczącą lub lakierem UV.
6. Można zamówić wizytówki na papierze kolorowym, karbowanym lub z wypukłym drukiem.
7. Zawierają znak firmowy, imię, nazwisko, zawód, tytuł naukowy, stanowisko, znak, nazwę urzędu, numer telefonu, faksu.
8. Logo umieszcza się zazwyczaj w górnej części, w centrum imię i nazwisko, pod nimi zajmowane stanowisko. W dolnej części umieszcza się adres, numer telefonu i faksu, stronę wwww, adres e-mailowy.
9. Wizytówki firmowe ogólne zawierają nazwę firmy, adres, numer telefonu, faksu, NIP, REGON.
10. Dwujęzyczne są nieeleganckie. Dopuszcza się obecnie , że wizytówki obustronne, po jednej stronie są pisane w języku ojczystym, po drugiej stronie- w obcym.
11. Wykluczone: złocenia, krzykliwe kolory, skomplikowana czcionka. Polecany i najbardziej elegancki prosty druk.
12. Bilety zamawiamy łącznie z kopertami, można bez.
13. Eleganckie wizytówki drukowane są na białym lub kremowym kartonie, z prostym liternictwem, kolorowe może być tylko logo firmy ( wyjątek: wizytówki aktorów, plastyków,..)
14. Bilety wizytowe kombinowane: jeśli dajemy adres prywatny i służbowy, to prywatny umieszczamy w lewym dolnym rogu, firmowy w prawym. W nowszej wersji: adres firmowy po lewej.
15. Wizytówka to nie reklama, nie dajemy na niej informacji o firmie i produktach.
16. Krótkie informacje na wizytówkach umieszcza się na pierwszej stronie, odręcznym pismem, nad lub pod nazwiskiem.
17. W dyplomacji wskazany jest biały karton i tłoczona czcionka.
18. Bilet wizytowy o normach pocztowych ma wymiar: 12 x 8 / 15,5 x 11/ 10,5 x 8 cm. Kobiety posługują się mniejszymi formatami wizytówek.
19. Niektóre firmy tworzą wizytówki multimedialne , zapisane na CD.

WIZYTÓWKI PRYWATNE

1. Wymiary: 9 x 5,5 cm / 9 x 5 cm / 7,5 x 5,5 cm /.
2. Często drukujemy kursywą.
3. Zostawiamy miejsce na adnotacje ( np. zaproszenia na nieobowiązujące spotkanie, kondolencje, potwierdzenie przybycia).
4. Zawierają imię, nazwisko, tytuł naukowy i służbowy, zawód, adres domowy i numer telefonu . Nie zawierają informacji o miejscu pracy.Tytułów naukowych nie używa się na biletach wizytowych używanych w życiu prywatnym, a wyłącznie na wizytówkach służbowych.
5. Bilety wspólne- dla obydwojga małżonków mają wymiar 10 x 6 cm.
6. Bilety wizytowe osób na wysokich stanowiskach nie zawierają adresu, numeru telefonu i faksu.

WRĘCZANIE BILETÓW WIZYTOWYCH

1. Wizytówkę wręczamy w recepcji biura- sekretarce
2. Wizytówki wręczamy na konferencjach, spotkaniach towarzyskich, w czasie zebrań firmowych.
3. Z inicjatywą wymiany wizytówek wychodzi osoba o wyższym statusie.
4. W Europie i USA wizytówkę podaje się na koniec rozmowy, w Japonii- na początku po przywitaniu się.
5. Wizytówkę podajemy prawą ręką,  w Chinach, Singapurze i Hong-Kongu- obiema rękoma.
6. Goście podają wizytówkę jako pierwsi.
7. Na wizytówkach można robić odręczne notatki ( podziękowania, pozdrowienia).
8. Za pośrednictwem biletów wizytowych możemy przesłać życzenia imieninowe, urodzinowe, składając gratulacje z okazji ślubu, narodzin dziecka, zaręczyn, wyróżnień.
9. Bilet wizytowy można przesłać dołączając kwiaty, upominek lub czekoladki.
10. Bilet wizytowy wysyłamy dziękując za otrzymane kwiaty, prezent, oddaną przysługę ( bardziej uroczystą formą jest list).
11. Biletu używamy przesyłając kondolencje.
12. W przypadku kontaktów półurzędowych stosuje się formę 1 osoby liczby pojedynczej: "przesyłam", "proszę",..
13. Do adresata i w stosunkach towarzyskich stosuje się 3 osoby liczby pojedynczej: "przesyła", "dziękuje".
14. W żadnej sytuacji nie umieszcza się podpisu na wizytówce.

SKRÓTY NA WIZYTÓWKACH

p.r.          pour remercier- podziękowania,

p.c.          pour condoler- kondolencje,

p.f.          pour feliciter- gratulacje, dużo szczęścia,         

p.f.n.a.    pour feliciter nouvel an- dużo szczęścia w Nowym Roku,

p.f.F.N.   pour feliciter Fete Nationale- dużo szczęścia z okazji Święta Narodowego

Funkcja biletów wizytowych

1. We Francji wymienia się tylko imię męża poprzedzone skrótami M. et Mme, czyli Pan i Pani ( nigdy w odwrotnej kolejności).
2. Samotny mężczyzna podaje imię i nazwisko ( we Francji nie poprzedza ich litera M., czyli skrót od słowa "Pan").
3. Samotna kobieta podaje imię i nazwisko ( we Francji bez słowa"Madmoiselle", czyli "Panna", chyba że jest osobą starszą).
4. Mężatka we Francji podaje nazwisko poprzedzone imieniem męża i słowem "Madame" ( w Polsce sformułowanie "Pani Marcinowa Kowalska" byłoby archaizmem).
5. Kobieta rozwiedziona we Francji powraca do nazwiska panieńskiego i podaje własne imię, zachowując prawo do tytułu "Madame".
6. Młode dziewczęta mogą posługiwać się kartami wizytowymi , podając wyłącznie imię i nazwisko, pomijając adres rodziców.
7. Chcąc skorygować informacje podane na wizytówce, przekreślamy zmieniane słowo ukośną kreską i nadpisujemy właściwe imię lub numer telefonu.
8. We Francji mężatka posługująca się wspólną dla małżeństwa kartą, przekreśla literkę "M".
9. Córka posługująca się biletem matki przekreśla jej imię ( we Francji imię matki poprzedzone skrótem "Mme" lub słowem "Madame" i nadpisuje swoje imię.
10. Czasami podaje się tytuły i stopnie:

          Hrabina i Hrabia...

          Pułkownik...

          Kapitan Żeglugi Wielkiej...

          Generał i baron... (tytuł i tylko wysoki stopień można podawać równocześnie).

POLECAM:

Studio Grafiki Komputerowej i Reklamy "AVI"
http://www.reklama-awi.pl

Tytułowanie

TYTUŁOWANIE

• prezydent--- prezydent (dożywotnio- panie prezydencie)
• przewodniczący Rady Państwa i jego zastępcy--- przewodniczący
• prezes Rady Ministrów i jego zastępcy--- premier   (panie premierze)
• wicepremier--- premier (w bezpośrednich kontaktach, w korespondencji-  faktycznym stanie)
• marszałek Sejmu--- pan marszałek
• żona marszałka--- pani marszałkowa (godność a nie stopień)
• ambasador nadzwyczajny i pełnomocny--- ambasador
• żona ambasadora--- pani ambasadorowa (godność a nie stopień)
• charge d`affaires (czasowo szef misji)--- charge d`affaires lub ranga, np. radca, sekretarz
• minister--- minister (panie ministrze)
• wiceminister--- minister (w bezpośrednich kontaktach, w korespondencji - w faktycznym stanie),       np. Pan prof. dr Stanisław Wokulski- wiceminister kultury)
• radca-minister --- minister
• radca--- radca,  radca Ambasady ....
• radca ambasady--- radca (panie radco)
• sekretarz--- sekretarz, sekretarz Ambasady ...
• sekretarz stanu--- minister (w bezpośrednich kontaktach, w korespondencji- w faktycznym stanie)
• podsekretarz stanu --- minister (w bezpośrednich kontaktach, w korespondencji w faktycznym stanie)
• I sekretarz, II sekretarz--- I sekretarz, II sekretarz
• radca handlowy--- radca
• attache wojskowy--- wg stopnia jaki posiada, np. pułkownik, generał  (panie generale, panie pułkowniku)
• attache kulturalny, handlowy --- stopień naukowy
• były dyrektor, ex-minister--- panie dyrektorze, panie ministrze (byłemu wypada poprosić o zaniechanie tytułowania)
• szef misji dyplomatycznej--- ambasador .....
• dyrektor--- dyrektor  (panie dyrektorze)
• wicedyrektor--- dyrektor (w bezpośrednich kontaktach, w korespondecji - w faktycznym stanie)
• podporucznik--- porucznik (panie poruczniku- w bezpośrednich kontaktach, w korespondencji -        w faktycznym stanie)
• podpułkownik--- pułkownik (panie pułkowniku- w bezpośrednich kontaktach, w korespondencji-       w faktycznym stanie)
• kapitan --- pan kapitan
• major--- pan major
• pułkownik--- pan pułkownik
• generał--- pan generał
• admirał--- admirał (pomijamy słowo pan)
• główny specjalista, doradca ministra --- doktor, docent (docenta w kontaktach towarzyskich tytułujemy profesorem), profesor, magister, inżynier, doktor, dyrektor, wicedyrektor, naczelnik, ...
• tytuł dwuczłonowy: główny specjalista ds..., doradca prezydenta - panie, magistrze, panie inżynierze
• prezydent, premier, minister, ambasador--- ekscelencja lub minister, premier,...
• papież--- "Wasza Świętobliwość" , "Ojcze Święty"
• kardynał--- eminencja
• arcybiskup i biskup--- ekscelencja
• gdy arcybiskup i biskup nie nosi purpury--- "księże biskupie", "księże arcybiskupie"
• wysyłając życzenia z okazji jubileuszu kardynała- nie używamy tytułu ekscelencja
• witając arcybiskupa- nie tytułujemy go eminencją
• rektor wyższej uczelni--- w chwilach uroczystych magnificencja, na co dzień rektor (panie rektorze)
• docent (dr hab.)--- profesor (panie profesorze)
• kapłan --- ojciec X, ksiądz Y
• lekarz--- doktor
• adwokat, radca prawny--- mecenas
• dziennikarz--- redaktor
• sędzia--- sędzia (panie sędzio)
• nauczyciel szkoły średniej--- profesor
• profesor szkoły wyższej, profesor nauk medycznych--- profesor

Zasady tytułowania

•  w swobodnych stosunkach towarzyskich wykazujemy umiar w tytułowaniu, wyjątkiem jest marszałek sejmu, minister, ambasador, rektor lub dawny nauczyciel- tytułujemy ich jak dawniej: ministrem, ambasadorem, dyrektorem, profesorem...,
• nie wymieniamy własnego tytułu, jeśli przedstawiamy się sami,
• w korespondencji używamy tytułów naukowych przysługujących adresatowi: Panie Radco, Panie Prezesie, Szanowny Panie Dyrektorze,...,
• w nagłówku nie skraca się takich tytułów jak: dyrektor, redaktor, profesor ("Pan  Dyr.", "Panie Prof."), wyjątek: doktor, magister,inżynier, np. "Pan dr", "Pan mgr,
• forma niepoprawna: "Pan Dyr. Edward Jakubowski", "Pan Prof. Jan Bielecki",...,
• forma poprawna: "Pan dr Stanisław Malicki", "Pan mgr Ignacy Wójcik",...,
• tytuły szlacheckie wymienia osoba dokonująca prezentacji. Pana Y przedstawiamy hrabinie X (tytułu nie poprzedza się rzeczownikami "pan", "pani"),
• jeśli mężczyzna nie jest głową rodu przedstawiamy go: "hrabia Adam Y", a nazwisko jego małżonki poprzedzamy imieniem męża: "księżna Adamowa Czartoryska",
• jeżeli mężczyzna jest głową rodu przedstawiamy go: "hrabiaY", a nazwisko jego małżonki: "księżna X",
• herby szlacheckie stanowią człon nazwiska, np. "Jan Zawisza-Iksiński",
• tytułów hrabiowskich, np. "Aleksander hrabia Fredro", w dzisiejszych czasach raczej nie używa się,
• nie zwracamy się per "wy",
• nie łączy się tytułów, np. Panie Profesorze Kanclerzu (wyjątek: księże proboszczu, księże profesorze), 
• nie tytułujemy mężczyzny, przedstawiając go kobiecie,
• żony nie korzystają z tytułów mężów,
• przedstawiając osobę z tytułem naukowym mówimy: "Pan profesor Y", "Pan doktor Z",... (nie wymieniamy zawodu: adwokat,...),
• jeśli osoba przedstawiana ma kilka tytułów wymieniamy najwyższy,
• koledzy po fachu między sobą opuszczają tytuły, ale nie osoba postronna,
• do osób pełnących funkcje polityczne lub religijne zwracamy się: "panie burmistrzu", "księże biskupie",
• w stosunku do kobiet stosuje się formę męską pełnionej funkcji: "pani mecenas", "pani sędzio", "pani redaktor",
• zamężna Francuska powie o sobie: "madame G", ale jej mąż niew używa formy "monsieur G", lecz podaje imię i nazwisko",
• do żony profesora, dyrektora możemy powiedzieć: "pani dyrektorowo", "pani profesorowo" (forma raczej archaiczna stosowana do osób w podeszłym wieku),
• w USA i Niemczech bywa stosowany zwyczaj zwracania się po nazwisku: "do zobaczenia, panie Smith", "dzień dobry, panie Schulz", w Polsce zwracamy się imieniem , np. "panie Tadeuszu",
• w biurze możemy mówić: "panie Kowalski", "pani Iksińska", zwroty te nie są dopuszczalne w życiu towarzyskim, można je zastąpić zwrotami: "kolego Kowalski", "koleżanko Iksińska", "panie kolego", "kolego" (nie istnieje zwrot: "pani koleżanko"), lepszy jest zwrot: "panie Janie", "pani Mario", "panie inżynierze", "panie dyrektorze",
• zwrotu "panie Janku" nie używają młodsi w stosunku do starszych, odwrotnie można,
• gdy szef mówi: "panie Janie", należy mu odpowiedzieć: "panie kierowniku, naczelniku, dyrektorze, prezesie",
• na "ty" nie mówi się: "Zofio, Zbigniewie" lecz: "Zosiu", "Zbyszku",
• zabronione: "Kowalski, przynieś mi..." (per "ty" nie łączymy z nazwiskiem),
• stażyści i krótko zatrudnieni przechodzą na "ty" z osobami, które im to zaproponują.

Przedstawianie się

Zasada pierwszeństwa

• hierarchia państwowa (prezydent  państwa, marszałek sejmu, marszałek senatu, posłowie, senatorowie, wojewodowie, prezydenci miast, ...), politycy, dyplomaci, a dalej ekonomiści, profesorowie, artyści, dziennikarze i inni,
• misje dyplomatyczne (ambasadorowie, nuncjusz apostolski i charge d`affaires , czyli osoba pełniąca chwilowo obowiązki szefa misji),
• starszeństwo ambasadorów zależy od daty złożenia listów uwierzytelniających (starszy jest ten, kto przebywa dłużej w kraju urzędowania),
• w jednych krajach dziekanem korpusu dyplomatycznego jest najdłużej przebywający ambasador, w innych ( w Polsce też)- reprezentant papieża- nuncjusz apostolski,
• gość przed gospodarzem,
• gość z zagranicy przed gościem z kraju,
• kobieta przed mężczyzną (kryterium płci w USA nie jest stosowane),
• starszy przed młodszym,
• starszy rangą przed młodszym rangą,
• przy dużej różnicy wieku, starszy mężczyzna przed kobietą,

ale: w domu gospodarz pierwszy wyciąga rękę przy powitaniu,

       w restauracji- gospodarz wchodzi pierwszy i wskazuje miejsce.

Honorowe miejsca

• naprzeciwko drzwi wejściowych,
• jeśli drzwi wejściowe znajdują się z boku, to miejsce honorowe znajduje się naprzeciwko okien,
• po prawej stronie gospodarza,
• chorągiewkę gości umieszcza się po prawej stronie gospodarza,
• jeśli w salonie , przy stoliku kawowym, stoi kanapa i fotele- to miejscem honorowym jest kanapa ( gospodarz powinien usiąść tak, aby gościa mieć po prawej stronie),
• w sali konferencyjnej, po prawej stronie przewodniczącego delegacji siedzi jego zastępca, po lewej następny według starszeństwa,
• w restauracji i kawiarni, najlepsze miejsca są pod ścianami, przodem do sali,
• w wagonie- przy oknie, przodem do kierunku jazdy,
• honorowy gość (pani)- siedzi po prawej stronie gospodarza, honorowy gość (pan)- po prawej ręce pani domu,
• dzieci obsługiwane są na końcu, z wyjątkiem młodych panienek (nie pytane nie odzywają się),

Przedstawianie kogoś-komuś

Przedstawia się osobie ważniejszej- mniej ważną:

   Wskaż dyskretnie lekko opuszczoną lewą ręką osobę mniej ważną, podając jej nazwisko, następnie podniesioną prawą ręką osobę ważniejszą- wypowiedz jej nazwisko.
   Przedstawiając kogoś, niejako ręczymy za niego, nie przedstawiajmy zatem kogoś, znacznej osobie, nie mogąc za niego ręczyć.

• mężczyznę przedstawia się- kobiecie (kobieta nie wstaje z siedzenia, czyni to jednak wobec kobiet w równym wieku, starszej, starszej stanowiskiem, starszego i godnego szacunku pana, ale podczas przedstawiania mężczyzna zawsze wstaje),
• chłopca- dziewczynie,
• młodszego- starszemu (osobie starszej, młody człowiek przedstawia się z imienia i nazwiska, wśród rówieśników tylko z imienia),
• młodszą kobietę- starszej kobiecie,
• samotną- zamężnej ( chyba że osoba samotna jest starsza),
• córkę- synowej,
• nowo przybyłego- już obecnym,
• nowo przybyłego- grupie gości (podczas koktajlu, pan lub pani domu, przedstawiają go i zostawiają w grupie gości, z którą znajdzie wspólny temat),
• studenta-profesorowi,
• ucznia- nauczycielce,
• osobę pojedynczą- małżeństwu,
• osobę pojedynczą- grupie gości,
• młodsze małżeństwo- starszemu małżeństwu (najpierw przedstawiają się sobie obie panie, następnie panowie paniom, na końcu panowie sobie),
• młode małżeństwo-starszej pani,
• panią- drugiej parze (jeśli jedna z pań nie zna drugiej pary, wówczas: panie podają sobie ręce, następnie panowie witają kobiety i na koniec mężczyźni podają sobie ręce),
• dalszych członków rodziny przedstawiamy gościom mówiąc: "mój ojciec, mój brat, moja ciotka Anna Iksińska",
• prominentowi i jego małżonce- państwo domu przedstawiają swoich gości (pan domu dokonując prezentacji gościa- dostojnikowi nie wymienia nazwiska dostojnika, dostojnik podaje rękę osobie prezentowanej),
• spóźniony, po przedstawieniu go przez gospodarza, wita się z sąsiadami przed zajęciem wskazanego miejsca, wymieniając nazwisko, po zakończonym przyjęciu spóźnieni goście są przedstawiani pozostałym,
• przedstawia się córkę po zamążpójściu, a wtedy wymienia ona swoje nazwisko,
• spotykając podczas spaceru z koleżanką- inną koleżankę (możemy powiedzieć koleżance, aby chwilę zaczekała lub przedstawić sobie obie dziewczyny, wtedy osoba towarzysząca może włączyć się do rozmowy lub nie, w zależności od własnej chęci),
• spotykamy znajomego, będąc w towarzystwie przyjaciół- powinniśmy przedstawić przyjaciół, poczynając od najmłodszego wiekiem lub godnością ( jeśli znajomy nie dokonuje prezentacji, należy trzymać się na uboczu),
• nowego pracownika-kierownikowi,
• na równorzędnych stanowiskach, osobę młodszą- starszej,
• gości- gospodarzowi,
• klienta odwiedzającego Cię w biurze- zwierzchnikowi,
• swojego kolegę/koleżankę- klientowi,
• koledze lekarzowi- pacjenta,
• na równym stanowisku, gościa (petenta)- zwierzchnikowi, jeśli nie- gość jest osobą ważniejszą,
• towarzysząc szefowi do obcego stoiska targowego, przedstawiasz szefa-klientowi, jeśli Twój szef stoi znacznie wyżej od Twojego klienta, klienta-szefowi,
• osobę samotną , przedstawiamy wszystkim, o równorzędnej lub wyższej pozycji, poczynając od osoby najwyżej postawionej; kiedy wszystkie nazwiska zostaną wymienione, osoba najwyższa rangą podchodzi do nowo przybyłej i podaje jej rękę, potem kolejno robią to pozostałe osoby,
• grupę praktykantów, wymieniając ich nazwiska- szefowi, po czym szef wita się z nimi kolejno ,
• nowego pracownika- pozostałym przedstawia szef,
• naczelnika-dyrektorowi,
• sekretarka przedstawia (mówiąc: "Proszę się zapoznać") osobę mniej ważną- ważniejszej , według przyjętych reguł,
• sekretarka asystuje przy prezentacji osób na podobnym stanowisku, podobnej płci i niewielkiej różnicy wieku, mówiąc: "Poznajcie się panowie/panie" (osoby poznające się podają ręce , wymieniają nazwiska i ewentualnie miejsca pracy),
• sekretarka przedstawia naczelnika Wolskiego - radcy prawnemu pani Adamskiej ( mężczyznę-kobiecie).
• osobę nam bliższą- osobie mniej znanej (w przypadku dwóch chłopców lub dwóch dziewczyn),
• ukochanego chłopca-szkolnemu koledze,
• przyjaciółkę- koleżance,
• siostrę- znajomej z wczasów, ...,
• dziewczyna przedstawia przyjaciela- członkom rodziny.

ale

wyjątek: ze szczególnych przywilejów korzysta matka. Jej przedstawiamy wszystkich nie wyłączając naszego zwierzchnika, starszych, czy na wysokich stanowiskach. "Pozwól , że ci przedstawię ..., o którym ci tyle opowiadałem/opowiadałam".

i

wyjątek od wyjątku: mamę możemy przedstawić komuś znacznie starszemu ( wiekowej pani profesor, babci koleżanki, starszej od matki nauczycielce, ...).

Przedstawianie się

Przedstawia się:

• kobieta młodsza przedstawia się- starszej (przy czym młodsza -wstaje, siedzi-gdy wita się z osobą młodszą lub w tym samym wieku),
• podchodząc do grupy znajomych, rozmawiających z nieznajomymi, trzeba przywitać się ze znajomymi i poprosić natychmiast o przedstawienie siebie pozostałym osobom,
• jeśli wita się z nami ktoś, kogo nie możemy sobie przypomnieć, lepiej nie przedstawiać się komuś wcale, niż drugi raz,
• w czasie dużych spotkań towarzyskich, goście są przedstawiani lub przedstawiają się sami : "pozwoli pan/pani, że się przedstawię", następnie podajemy sobie ręce, wymieniamy nazwiska, tytuły służbowe , nazwy zakładów pracy,...,
• kobieta nie przedstawia się sama mężczyźnie, chyba, że jest on od niej dużo starszy,
• młodsze małżeństwo przedstawia się starszemu.

Pierwsza/pierwszy podaje dłoń na powitanie

Zawsze osoba ważniejsza podaję rękę osobie mniej ważnej

• kobieta- mężczyźnie,
• osoba starsza- osobie młodszej,
• osoba bardziej poważana,
• ważna osobistość przed kobietą (wówczas wcześniej przedstawiona pani nie mówi "już poznaliśmy się", ale:  "zostałam już panu ministrowi przedstawiona"), '
• 27-letni dyrektor podaje rękę 63-letniej urzędniczce (w miejscu pracy, obowiązuje zasada : przełożony-podwładna),
• w przypadku stanowisk równoległych osoba starsza- młodszej,
• gospodarz podaje rękę gościowi przy powitaniu i pożegnaniu (przychodząc do firmy lub domu prywatnego , jako gość, czekaj aż gospodarz poda Ci rękę),
• w kontaktach służbowych nie jest wskazane obejmowanie lewego ramienia osoby , podając jej prawą dłoń,
• spocone dłonie wytrzyj dyskretnie... w ubranie,
• zignorowanie podanej ręki jest wielkim nietaktem,
• jeśli osoba starsza nie podaje ręki , poprzestańmy na ukłonie,
• kobieta nie musi ściągać rękawiczki witając się z mężczyzną, chyba że wita się ze starszą panią, która jest bez rękawiczek lub je zdjęła,
• witając się z kobietą, która podaje dłoń bez rękawiczki, mężczyzna ściąga swoją, ale gdy podaje dłoń w rękawiczce, może swojej nie ściągać,
• mężczyźni witając się ze sobą nie muszą ściągać rękawiczek, wniosek: dostosowujemy się do osoby, która pierwsza podaje rękę na powitanie,
• w kontaktach służbowych nie jest wskazane całowanie w policzek, ani w rękę,
• nigdy nie całuje się i nie podaje ręki przez stół, czy biurko- obejdź je po przekątnej, albo bokiem, unikaj podchodzenia frontalnego, zwłaszcza do mężczyzny,
• przy powitaniu, dystans dzielący obie osoby wynosi dwie długości przedramienia, po powitaniu powinien wynosić do 1,5 metra.
Witanie się
• mężczyzna wita się i żegna stojąc,
• młodzież płci obojga (do lat 18) wita się i żegna z dorosłymi stojąc, nie dotyczy to znajomego starszego o 2-5 lat,
• jeśli siedzisz w pokoju koleżanki lub kolegi, a tymczasem wracają jej/jego rodzice, wówczas powinnaś/powinieneś pojawić się w drzwiach i powiedzieć "Dzień dobry",
• słowem "cześć" witasz gościa, gdy oboje macie mniej niż 25 lat lub bardzo dobrze znacie się,
• na radosne "cześć" gościa, możesz odpowiedzieć bardziej formalnie, gdy to Ty jesteś szefem,
• formułę "Bardzo mi miło" wypowiada osoba znaczniejsza.
Przechodzenie na "Ty"
• można poprosić osoby starsze , aby zwracały się do nas na Ty, ale nie możemy oczekiwać od nich wzajemności,
• zawsze przechodzenie na Ty proponuje osoba o wyższym statusie,
• bruderszaft umarł śmiercią naturalną i jest sprzeczny z etykietą,
• jeśli jesteś przełożonym/przełożoną, nie proponuj zbyt pochopnie przejścia na Ty, na zakrapianej imprezie integracyjnej, gdy ochłoniesz, możesz tego żałować,
• osoba, której zaproponowano przejście na Ty , pod wpływem alkoholu lub zbytniego rozluźnienia stosunków podczas spotkania towarzyskiego, powinna następnego dnia odnosić się do przełożonego , jak zwykle służbowo, chyba że przełożony pamięta i potwierdzi ten stan rzeczy.
Ukłon
Ukłon bywa: chłodny, pretensjonalny, uniżony, zdawkowy, zgrabny, głęboki, grzeczny, niski, uprzejmy, pełen poszanowania, ...
• młodsi kłaniają się starszym,
• młodsi pracownicy- starszym pracownikom,
• mężczyźni-kobietom,
• studenci-profesorowi,
• podwładny-zwierzchnikowi,
• wchodzący-obecnym niezależnie od płci (dyrektor pozdrawia pracowników, których spotka po drodze; sekretarka ukłoni się kolegom, stojącym w holu; radca ukłoni się woźnej, wykonującej pracę na korytarzu;...),
• wchodzący do pomieszczeń zamkniętych (klasy, mieszkania, sklepu, biura), - obecnym kolegom, uczniom, młodzieży,
• młodsza pani- starszej,
• idący- osobie stojącej ( wyjątkiem jest: uczennica i nauczycielka),
• jadący samochodem- idącemu pieszo,
• wyjątek: na terenie zakładu pracy, kierownik wita zatrudnione pracownice ( z wyjątkiem młodych i świeżo zatrudnionych), pierwszy wita starszego pracownika i starszą, doświadczoną pracownicę,
• kobiecie idącej samotnie - kłania się kobieta idąca w towarzystwie pani lub pana,
• kłaniamy się pierwsi mężczyźnie idącemu w towarzystwie kobiety,
• jeśli osoba , z którą idziemy , kłania się komuś, przyłączamy się do ukłonu , chociaż nie znamy jej ( zarówno kobieta jak i mężczyzna),
• spotykając nauczycielkę- pierwsi kłaniają się uczeń/uczennica, matka odwzajemnia powitanie w tym samym czasie, co nauczycielka,
• gdy nauczyciel zna rodziców ucznia, to kłania im się pierwszy, gdy w analogicznej sytuacji jest nauczycielka, to mężczyzna kłania się zawsze pierwszy,
• osobom , spotykanym kilkakrotnie w ciągu dnia kłaniamy się tylko raz, później można wymienić uśmiech lub inny przyjazny gest lub w ogóle nie reagować,
• mężczyzna mijając znajomego zdejmuje kapelusz lub czapkę z daszkiem prawą ręką, lewą natomiast, gdy kogoś wyprzedza ( aby nie zasłaniać twarzy), nie zdejmuje się beretu, ani czapki,
• rada: kłania się osoba grzeczniejsza.

Mowa ciała

Kontroluj mowę ciała- masz tylko 90 sekund, aby sprawić dobre wrażenie

Głowa

• głowa podniesiona wyżej niż normalnie- wyraża poczucie wyższości, dumę, zarozumiałość,
• kiwnięcie głową- przystanie na coś, potwierdzenie, aprobata,
• skiń głową na znak zgodności,
• kręcenie głową- zaprzeczenie, brak zgody,
• opuszczona głowa- smutek , przygnębienie, rezygnacja, zaduma, uznanie przewagi przeciwnika,
• 
  
  drapanie się w głowę- frasobliwość, zatroskanie,
• 
  
  podnosisz głowę- widzisz jaśniej, oddychasz głębiej, myślisz bardziej precyzyjnie, Twój głos przybiera na sile, mówisz dobitniej,
• 
  
  odsłonięcie szyi to sposób na wzbudzenie zainteresowania płci przeciwnej (postępuj raczej ostrożnie w rozmowie biznesowej),
• 
  
  dotykanie nosa , pocieranie powieki  i mruganie podczas rozmowy może oznaczać nieszczerość.

Uśmiech i śmiech

• uśmiech- bywa: bezczelny, chytry, ciepły, dobroduszny, fałszywy, ironiczny, lekceważący, obłudny, przyjacielski, serdeczny, triumfatora, ugrzeczniony, uśmiech reklamy pasty do zębów, wrogi, życzliwy,
• szczery uśmiech otwiera wszystkie drzwi i jest zaraźliwy,
• serdeczny uśmiech jest bardziej ceniony, niż uśmiech maskujcy prawdziwe uczucia,
• Amerykanie cenią sobie również uśmiech powierzchowny, tzw. "phoney smile"
• uśmiechaj się delikatnie, bez szczerzenia i krzywienia się,
• przy ważnych problemach bądź poważna, ale nie ponura i skwaszona, uśmiechnij się czasami szeroko i sympatycznie.

Ha,ha...- śmiech szczery, zaraźliwy, rozładowujący stres. Śmieją się w ten sposób osoby wesołe, otwarte, przyjazne.

He,he...- zdarza się u nieśmiałych, zmieniających zdanie pod wpływem sugestii.

Hi,hi...- wyraża ukrytą radość z cudzych niepowodzeń, tak śmieje się introwertyk i osoba lubiąca rywalizację.

Ho,ho...- jest oznaką zaskoczenia, często wyraża drwinę, tak śmieje się osoba podejrzliwa.

Mowa

• mów przekonująco, kończ deklaracje cichym , spokojnym tonem,
• słuchaj, gdy inni mówią,
• wprowadź przyjazny i ciekawy ton dyskusji,
• zażartuj czasami, aby rozładować napięcie,
• mów żwawo, jednak nie za szybko, abyś nie sprawiał/sprawiała wrażenia osoby chaotycznej i zestresowanej.

 Spojrzenie

• spojrzenie- wyraża: dumę, lekceważenie, napięcie, nerwowość, srogość, śmiałość, wrogość, wstyd, zdziwienie, zażenowanie,...,
• mrugnięcie okiem- przestańmy na ten temat rozmawiać,
• noś szkła antyodblaskowe,
• patrz na mówiących z zainteresowaniem,
• utrzymuj kontakt wzrokowy z prezenterem telewizyjnym.

Tułów

• sprawiasz dobre wrażenie trzymając się prosto- sprawiasz wrażenie osoby większej, wyższej, dominującej,
• zgarbione plecy mogą świadczyć o pokorze, smutku,
• odwrócenie się do kogoś plecami ( w windzie, na przyjęciu, w poczekalni...) uchodzi za brak szacunku,
• powiedzenie że: "piękne plecy mogą zachwycać" - jest ironiczne,
• trzymaj się prosto na krześle,
• usiądź wygodnie, lecz skromnie, ze złączonymi kolanami, skierowanymi w stronę rozmówcy,
• jeśli dopuszczasz kogoś do siebie i swojego dotychczasowego rozmówcy- ustaw się do tej osoby pod kątem 90 stopni, jeśli nie chcesz, by ktokolwiek Wam przeszkadzał- ustaw się twarzą w twarz ze swoim rozmówcą.

Ręce

• rozkładane ręce- bezradność,
• podniesione ręce- poddanie się,
• opuszczone - zwątpienie,
• położenie ręki na sercu-   szczerość, otwartość,
• zacieranie rąk- zadowolenie, chłód,
• skrzyżowane za plecami może być odczytane jako nieśmiałość lub wyraz dominacji,
• co jakiś czas notuj ważne kwestie podczas rozmowy,
• nie zaciskaj pięści,
• miej zadbane ręce i paznokcie,
• nie chowaj rąk pod stół,
• nie wyciągaj rąk w stronę kamery ( mogą wyglądać monstrualnie),
• z rąk zrób wieżyczkę, złącz czubki palców, rozsuń dłonie, wieżyczkę skieruj ku górze w czasie rozmowy, opuść -gdy słuchasz,
• podawaj dłoń zdecydowanie, ale nie za mocno,
• nie wykręcaj palców- może być odebrane jako oznaka kłamstwa.

Nogi

• kiedy mocno stoisz na obu nogach, utrzymujesz prawidłową postawę,
• czubki stóp powinny być lekko rozchylone i zwrócone w stronę rozmówcy, pięty obok siebie,
• sprężysty, średni lub długi krok kojarzony jest z pozytywną samooceną i dobrym nastrojem,
• zbyt powolne ruchy kojarzą się z niepewnością,
• szuranie nogami wywołuje wrażenie uległości i słabości,
• osoby chodzące drobnym , szybkim krokiem odbierane są jako znerwicowane i nieobliczalne,
• do mężczyzny podchodź z boku (poczuje się przy Tobie pewniej), do kobiety podchodź na wprost (zdobędziesz jej zaufanie),
• utrzymuj dystans, w kontaktach oficjalnych 1 do 1,5 od rozmówcy, w sytuacjach towarzyskich- na wyciągnięcie ręki,
• machanie nogą podczas przysłuchiwania się rozmowie jest branie za oznakę dezaprobaty, krytyki czy znudzenia, gdy dodasz do tego westchnienia i patrzenie w sufit- masz gwarancję, że ludzie będą Cię unikać.

Zabronione gesty podczas rozmowy

Głowa

• poprawianie uczesania,
• nie odwracaj się od mówcy,
• nie zaciskaj warg (bo wydasz się kąśliwa i zacięta), unikaj zagryzania (wygląda jak tik nerwowy) oraz oblizywania (wygląda prowokująco i wulgarnie), wydymanie ust - zdradza lekceważenie i pogardę.

Spojrzenie

• mrużenie oka,
• spoglądanie bez przerwy na zegarek,
• patrz rozmówcy prosto w oczy- nie unikaj kontaktu wzrokowego z osobą, która Cię peszy, ale nie wpatruj się zbyt uporczywie,
• spuszczanie oczu czyni Cię osobą niepewną i zalęknioną,
• uciekanie wzrokiem na boki oznacza nieszczerość,
• nie wpatruj się ciągle w notatki, w sufit czy w okno podczas rozmowy,
• rozglądanie się na boki i spoglądanie ponad głową rozmówcy sugeruje znudzenie i lekceważenie,
• nie trzymaj kurczowo w rękach torebki, na wysokości piersi-wydasz się zalękniona.

 Ręce

• poprawianie naszyjnika, zdejmowanie pierścionka, zdejmowanie i nakładanie okularów,
• stukanie o blat stołu,
• trącanie kogoś,
• poklepywanie i całowanie w policzek nowo poznanej osoby,
• pokazywanie palcem,
• uderzanie dłonią w stół,
• wzruszanie ramionami,
• trzymanie rąk w kieszeni,
• zakładanie rąk na brzuchu (postawa obronna),
• splatanie rąk na piersiach (postawa obronna, oznacza: "nie słucham"),
• zaplatanie rąk na plecach
• branie się pod boki,
• skrzyżowane- zamykanie się  i chęć ochrony przed innymi -Twój rozmówca może poczuć się odepchnięty,
• wyciągnięty palec wskazujący może być odczytany jako groźba,
• jeśli odruchowo wyciągasz rękę, by pomóc rozmówcy- najpierw zaproponuj pomoc, potem pomagaj,
• podzas rozmowy, siedząc, trzymaj ręce wewnętrzną stroną do góry,
• nie bazgraj machinalnie na kartce papieru,
• unikaj splecionych dłoni na wysokości twarzy,
• nie podawaj przy powitaniu ręki wiotkiej i miękkiej i nie obejmuj czyjejś dłoni dwoma rękami.

 Nogi

• zakładanie nogi na nogę,
• obciąganie sukni i spodni przy wstawaniu,
• unikaj stania na rozstawioinych nogach  i z podniesioną głową (pokazujesz, że chcesz rządzić i nie lubisz nikomu ustępować, jesteś agresywna).

Tułów

• rozmowa z ludźmi profilem ( bokiem),
• kulenie się,
• nie rozsiadaj się nonszalancko na krześle, nie zapadaj się w kanapę, usiądź na brzegu fotela i pochyl lekko do przodu,
• nie rozluźniaj się całkowicie przed kamerą.

Odgłosy

• ziewanie,
• głośne kichanie,
• kaszel przy niezasłoniętej buzi,
• trąbienie nosem,
• głośny śmiech,
• szeptanie na ucho.

Sztuka zawierania znajomości

Naucz się zjednywać sobie innych

• bądź sobą i nie strój się w cudze piórka,
• rozmawiaj szczerze o swoich uczuciach, nie ukrywaj tego, gdy masz zły dzień,
• miej poczucie humoru, ale nie sil się na wesołość, gdy Ci nie do śmiechu,
• w czasie pierwszego spotkania nie zdawaj relacji z Twojego całego życia, stopniowo pogłębiaj znajomość, nie narzucaj swojego towarzystwa,
• nie krytykuj i nie oceniaj nowo poznanej osoby, jeśli musisz- krytykuj jej zachowanie a nie ją,
• nie mów źle o starych znajomych,
• podziękuj za mile spędzony czas.

Szukaj okazji , by poznać nowych ludzi

• poproś kogoś o pomoc,
• zapytaj o drogę,
• wspólne pasje łączą ludzi,
• miejscem do poznania kogoś nowego są wieczorki zapoznawcze, wspólne imprezy, ogniska... .

Nie zaniedbuj swoich znajomych

• bądź dobrym słuchaczem,
• podziel wspólnie spędzony czas, idź na kompromisy,
• bądź tolerancyjna,
• nie staraj się zmieniać nowo poznanej osoby,
• nie bądź zaborcza, każdy ma prawo spotykać się też z innymi swoimi znajomymi,
• nie okazuj innym, że jesteś od nich lepsza, nie zadzieraj nosa,
• nie obiecuj, że Wasza przyjaźń będzie trwała wiecznie.

Inteligentna pogawędka

Sztuka konwersacji
- inteligentna pogawędka zawiera określoną informację, która pozytywnie przedstawia Twoją wiedzę,
- tematy niedozwolone: religia, orientacja seksualna, problemy rodzinne, problemy zdrowotne, kwestie osobiste, rasa, polityka, moralność, obyczaje, podboje miłosne, finanse, wykłady akademickie, poradnictwo zawodowe (gdy jest wśród nas lekarz, prawnik, księgowy,...),
- tematy ulubione: związane z obecną sytuacją ( przyjęciem), o osobach z życia pulicznego (ostrożnie z negatywnymi opiniami), głośne wydarzenie, prognozy pogody, rodzina, sztuki teatralne, książki, tematy naukowe, moda, podróże, wystawy, własne przygody, marzenia, przyszłość, co cenimy w ludziach,
- zagaj rozmowę pytaniem: " Co Pan o tym sądzi?",  "Czym się Pan zajmuje?",
- pytanie "Jak się masz? jest kurtuazyjne- nie wypada się żalić,
- na pytanie "Dobrze Ci idzie w szkole?", odpowiedz: "Dziękuję, dobrze" (z uśmiechem),
- na pytanie "Jak zdrowie mamy, co u brata?", odpowiedz: "Dziękuję, wszystko dobrze"- rozwijamy, gdy kogoś naprawdę interesują szczegóły,
- kończąc pytaniem swoją wypowiedź (...czyż nie...?) dajesz rozmówcy możliwość różnorodnych odpowiedzi, ale nie pytaj: "Czy Pan się ze mną zgadza?",
- stosuj zwroty: "To ciekawe, powiedz mi o tym coś więcej", podążaj za myślą rozmówcy: "A więc sądzi Pan, że..."
- najtańszy sposób zjednania sobie człowieka, to wysłuchać go, bądź zatem uważnym słuchaczem,
- uważaj rozmówcę za osobę ważną,
- niewskazane powoływanie się na znajomości,
- nie mów o swej sytuacji materialnej,
- okaż rozmówcy szacunek dla jego poglądów, chociaż ich nie podzielasz- po wysłuchaniu możesz wygłosić własny sąd używając wyrażeń: "wydaje mi się", "słyszałem" , "czytałem ", "ktoś mi powiedział", "proszę pozwolić, że przedstawię swój punkt widzenia", "wydaje mi się, że nie jest Pan dokładnie poinformowany..."
- kto daje się ponosić emocjom i podnosi głos- przegrywa, kto mówi cicho- może nie być usłyszany, monotonia w głosie- usypia, zbyt głośna mowa-drażni,
- zapadająca cisza w toku rozmowy jest niebezpieczna,
- o nieobecnych wyrażaj się tak, jak gdyby byli obecni,
- nie obmawiaj, nie rób znaczących min i aluzji, niedomówień,
- jeśli nie potrafisz o kimś powiedzieć nic dobrego, nie mów o nim wcale,
- jeśli ktoś obmawia Twojego znajomego, powiedz, że jest Tobie przykro, nie oburzaj się, powiedz to spokojnym tonem,
- naucz się trzymać język za zębami,
- na nietaktowne pytanie odpowiadaj z chłodną uprzejmością, zachowaj spokój,
- gdy ktoś Cię irytuje zakończ rozmowę wymownym milczeniem (milczenie nie oznacza aprobaty),
- na perfidne pytania odpowiadaj zdawkowo,
- na obraźliwe pytania odpowiadaj z uśmiechem, ze względu na szacunek dla pani domu,
- ludzie mają lepsze zdanie o nas, gdy odzywamy się mało, słuchamy dużo i często uśmiechamy się,
- bacz o kim mówisz, do kogo , jak i gdzie,
- staraj się przekonać do swych racji bez osobistych wycieczek,
- zanim opowiesz anegdotę, przypomnij jej puentę,
- jeśli wspominasz osoby starsze, matkę lub ojca- mów o nich tylko dobrze,
- jeśli jesteś słuchaczem, potakuj: "masz rację", "kto by pomyślał", "coś takiego", "to bardzo interesujące",
- chichot robi niedobre wrażenie,
- gdy ktoś kicha, nie mów "na zdrowie", gdy ktoś powie Tobie- wystarczy półuśmiech,
- plotkę o sobie ignoruj, nic nie mów, nie zaprzeczaj, nie tłumacz,
- z konserwatywnymi ciociami nie dyskutuj na temat ubioru- de gustibus not est disputandum, lepiej powiedz: "mam porządną sukienkę, poszukam jej jutro",
- na kłamstwo zareaguj zdaniem: "Coś takiego! Zupełnie jakbyś to wymyśliła!",
- nie uciekaj się do krętactw, jeśli obiecałeś/aś dotrzymaj słowa,
- najmłodszy rozmówca pozwala wypowiedzieć się starszemu,
- do braku wiedzy można się przyznać, a zadając pytania okazać zainteresowanie tematem,
- podczas koktajlu i przyjęcia, osobę podchodzącą do grupy, należy przedstawić i krótko poinformować o temacie rozmowy,
- do zajętej rozmową grupy nie podchodzimy od razu, zaczekajmy na zapraszający gest jednego z rozmówców,
- odchodząc od grupy rozprawiających osób, życz przyjemnej pogawędki najbliżej stojącej osobie i powoli odejdź ,
- czarne okulary nie sprzyjają rozmowie,
- niewybaczalne jest prostactwo (niedbalstwo językowe, nieeleganckie zwroty, wulgaryzmy, zniekształcanie słów, żargon wśród dorosłych), a także zmanierowana mowa,
- unikaj słów modnych, nadmiaru obcojęzycznych i hermetycznego języka zawodowego w towarzystwie,
- w towarzystwie tłumacza, zwracamy się do rozmówcy- tłumaczowi dziękujemy po zakończonym spotkaniu,
- jeśli jesteśmy gościem, a gospodarz proponuje nam usługi tłumacza- nie wypada odmawiać, chociaż mamy własnego,
- podczas oficjalnych spotkań, tłumacz siedzi po lewej stronie, nieco z tyłu, w samochodzie- obok kierowcy,
- nie zwracaj na siebie uwagi oryginalnością sądów, erudycją i rozległym wykształceniem,
- jeśli wiesz więcej od innych, nie dominuj nad nimi,
- nie zwierzaj się- dając pretekst do plotek,
- w szerszym gronie nie opowiadaj o sprawach osobistych, domowych, rodzinnych i intymnych,
- nie wypada opowiadać o swoich problemach, narzekać i użalać się nad sobą,
- nie traktuj cudzych zwierzeń lekceważąco,
- nie okazuj w rozmowie smutku, skrzywienia, obolałości, nudy i roztargnienia,
- chwal zasłużenie,
- jeśli chwalimy grupę- lepiej wymienić wszystkich po nazwisku,
- chwalimy publicznie, krytykujemy na osobności,
- ceń rady, a nie pochwały,
- nie podważajmy komplementów, raczej powiedzmy: "Cieszę się, że Ci się podoba", nie pomniejszajmy swoich zasług,
- nie rań słowem przez zbytnią szczerość,
- zbytnie poczucie humoru, złośliwość, ironia, drwina, dowcip, napastliwy i obraźliwy ton - nie zawsze są dobrze przyjmowane,
- niedpuszczalny władczy i pouczający ton,
- źle są przyjmowane żarty o określonych zawodach ( policjantach, księżach), grupach społecznych , narodach,
- nie zwracaj się w towarzystwie tylko do jednej osoby,
- nie wyłączaj się z rozmowy, udając, że słuchasz,
- nie mów na ucho,
- nie przerywaj wpół zdania,
- nie wyżywaj się na osobach bliskich- sprawy osobiste zostaw w domu,
- nie zaprzeczamy słowom małżonka, chociaż nie podzielamy jego poglądów,
- mężowi lub żonie nie schlebia się w towarzystwie,
- nie mów: "nie masz racji", "nie o to chodzi", "to nie tak", "nieprawda, kłamie pan", "mija się pan z prawdą",
- jeśli nie dorównujesz Wańkowiczowi , nie zdawaj relacji o przygodach wojennych, wrażeniach z podróży- bądź lepiej zwięzłym reporterem,
- okaż żal, że nie masz czasu na dłuższą rozmowę,
- mów we własnym imieniu, mów co widzisz, myślisz, czujesz,
- proś o to, co chcesz dostać, wyrażaj swoje potrzeby jasno i precyzyjnie,
- nie udawaj i unikaj fałszu, mów "nie"- jeśli nie możesz wybaczyć, zrozumieć, poprzeć,
- nadawaj pełny komunikat: " W tej chwili jestem na Pana wściekła, ponieważ uważam, że jest to niesprawiedliwe, że ...",
- nie przepraszaj, nie unikaj konfrontacji, poznaj, co robisz źle i popraw się,
- nie trać energii na wyrzuty sumienia, ucz się na błędach i planuj przyszłość, nie usprawiedliwiaj się przeszłością,
- unikaj okólników typu; "Wszyscy się na mnie uwzięli", "Nikt się ze mną nie liczy", "Przecież nie chcemy" - wymień kto się na Ciebie uwziął, kto się z Tobą nie liczy, kto nie chce?,
- wypowiadaj się, nie pytaj o sprawy, które znasz- nie wpędzaj rozmówcy w pułapkę, nie pesz go,
- słuchaj swojego ciała, nie rób wrażenia spokojnej (gdy wali Ci serce, masz sucho w gardle) i wszystko wiedzącej- komunikaty, uczucia i czyny muszą być zgodne,
- pytaj jak, co, dlaczego tak się zachowujesz, co czujesz w tej chwili?,
- kontroluj mowę ciała (o tym w następnym blogu).

Jak zwracać uwagę?

• unikaj uogólnień: "Ty zawsze, ty nigdy...",
• unikaj opinii ujemnych: "Nie masz za grosz rozumu. Jesteś głupi i nietaktowny...",
• unikaj zakazów i żądań: "Musisz, powinieneś,...",
• uwagi zwracamy na osobności życzliwie i bez napastliwości,
• uwagi nie powinny być złośliwe, ironiczne, wyolbrzymiające, wypowiadane z wyższością,
• za zwrócenie uwagi mądrzy ludzie dziękują,
• na rażące uchybienia ( plucie, głośne trąbienie nosem,...) reagujemy ostro,
• osobie gburowatej i kłótliwej odwzajemniamy się uprzejmością i uśmiechem,
• kłótnia nie ułatwia życia,
• zamiast mówić "Nie znoszę, jak Ty...", mów "Jest mi trudno, kiedy Ty...",

ton głosu może zmienić charakter wypowiedzi, jest: arogancki, drwiący, kłótliwy, kpiący, napastliwy, oficjalny, ostry, płaczliwy, pogodny, poufny, poważny, rozkazujący, rzeczowy,  spokojny, sympatyczny, uprzejmy, urzędowy, uszczypliwy, z politowaniem, z uznaniem, żartobliwy, życzliwy, ...

Nietaktowne pytania

1. Dlaczego nie masz jeszcze swego chłopca? - Czekam na kogoś niezwykłego. Przeciętny mnie nie interesuje.
2. Kiedy wreszcie wybierasz się za mąż?- Pochlebia mi Twoje zainteresowanie, lecz dlaczego to Cię obchodzi?
3. Nie chodzisz na dyskoteki, nie umiesz tańczyć?- Dyskoteki? To w złym guście. Inteligentni ludzie dużo czytają (protekcjonalne).
4. Dlaczego Twoi rodzice się rozeszli?- Nie widzę powodu, aby Ci się zwierzać z osobistych problemów (ostro).