POD WSPÓLNYM DACHEM

Powinności względem sąsiadów

1. Nie zakłócamy swoją wulgarnością, bałaganiarstwem i nonszalancją poczucia bezpieczeństwa, harmonii i estetyki sąsiadów.
2. Okazujemy sąsiadom bezinteresowną życzliwość.
3. Przestrzegamy regulaminu administracji domu.
4. Zachowujemy ciszę nocną od 22.00 do 6.00.
5. Ściszmy odbiorniki radiowe i telewizyjne.
6. Przeprośmy sąsiadów, że określonego dnia będzie trochę głośniej.
7. Nie żegnamy się głośno na klatce schodowej.
8. Trzymanie psa nakłada na właściciela obowiązki.
9. Kłaniamy się sąsiadom na klatce schodowej. Pierwszy kłania się ten , kto wchodzi. Dzieci kłaniają się wszystkim mieszkańcom.
10. Idąc z kobietą do góry po schodach mężczyzna idzie tuż za nią, a schodząc- przed nią.
11. Mężczyzna , spotykając panią lub osobę starszą ustępuje miejsca przy poręczy. Miejsca przy poręczy ustępuje także idąc z kobietą.
12. Na wąskich schodach należy zatrzymać się na półpiętrze i zaczekać , dopóki osoby starsze i kobiety nie wejdą lub zejdą.
13. Nie denerwujmy się, jeśli ktoś nie może szybko wejść lub wyjść z windy.
14. Przy wejściu do windy kobiety korzystają z pierwszeństwa w stosunku do mężczyzn, a starsi w stosunku do młodszych.
15. Wstępując do windy witamy się i  żegnamy.
16. Grzeczna forma zwrócenia uwagi bywa skuteczna. Jeśli prośba nie pomoże zostaje droga urzędowa.
17. Nie zamieniamy balkonu w suszarnię do bielizny, nie prowadzimy na balkonie głośnych rozmów i nie urządzamy sąsiadowi z dołu potopu.

Czego należy wystrzegać się

1. Traktuj sąsiada tylko jako znajomego, a nie jako przyjaciela.
2. Unikaj zadomowienia i absorbujących kontaktów.
3. Nie interesuj się jego życiem.
4. Nie zwierzaj się mu.
5. Nie wychowuj dzieci przez okno, kiedy bawią się na podwórzu.
6. Nie krytykuj odmiennych przyzwyczajeń sąsiada.
7. Nie odwiedzaj go bez wyraźnego zaproszenia.
8. Nie pożyczaj coraz to innych produktów.
9. Nie ingeruj w kłótnie i bójki pomiędzy Waszymi dziećmi.
10. Mieszkańców swojej klatki pozdrawiaj, nawet wtedy, gdy znasz ich tylko z widzenia.
11. Ucz swoje dzieci, aby kłaniały się wszystkim sąsiadom.
12. Ogranicz się do okolicznościowych rozmów, np. o chwilowym braku prądu.
13. Toleruj swojego sąsiada, bo nie można z nim rozwieść się.
14. Unikaj sąsiadów ciekawskich, wścibskich, nachalnych, zbyt poufałych, nieustannie coś pożyczających,... .
15. Należy wystrzegać się zbyt rozchodzących się woni potraw, naprzykrzających się dzieci, zostawiania szczekającego psa.

W stosunku do sublokatora nie należy:

• wtrącać się do jego spraw,
• wchodzić do pokoju podczas jego nieobecności,
• wchodzić bez pukania,
• otwierać jego korespondencji,
• wchodzić, gdy ma gości,

Obowiązki sublokatora

• płacenie należności,
• zachowanie ciszy,
• szanowanie mienia gospodarzy,
• unikanie przyjmowania podejrzanych osób,
• zakaz pokazywania się w negliżu,
• zakaz narzucania swojego towarzystwa,
• utrzymywanie czystości w łazience, kuchni i toalecie.

Własny dom

1. Nowy mieszkaniec przedstawia się sąsiadom , uprzedzając wizytę telefonicznie.
2. Nie używamy kosiarki o dowolnej porze dnia i nocy, nie palimy chwastów, uważamy na głośne alarmy i klaksony.
3. Nie wyprawiamy głośnych libacji na świeżym powietrzu.
4. Nasz pies nie może tratować kwiatów sąsiada.
5. Każdy mieszkaniec ma obowiązek naprawy ogrodzenia, oddzielającego posesje.
6. Należy utrzymywać właściwą wysokość drzew i krzewów.
7. Należy sprzątać wspólne podjazdy, czy śmietniki.
8. Ponosimy odpowiedzialność za szkody wyrządzone przez nasze dzieci i zwierzęta, a czekoladki i uprzejmy liścik kosztują mniej niż procesy.
9. Uczmy dzieci kultury w stosunku do sąsiadów.

Wygląd mieszkania wyraża Twoje "wnętrze ".   
Zainteresowanych budową domu, remontem, aranżacją wnętrz, ogrodem, prawem i finansami -
odsyłam na bardzo ciekawe serwisy internetowe:

http://dom.wp.pl

lub

http://www.e-mieszkanie.pl



Powinności dzieci

1. Okazywanie szacunku i wyrozumiałości starszym.
2. Niewtrącanie się w sprawy starszych, bo i tak nie zmienią swoich nawyków.
3. Nielekceważenie przyzwyczajeń rodziców.
4. Okazywanie pomocy rodzicom.
5. Nie należy teściowej przypominać jej wieku.
6. Nie należy teściowej dawać do zrozumienia, że są sprawy o których nie powinna wiedzieć.
7. Nie zapominamy o imieninach teściowej.
8. Do rodziców i teściów nie zwracamy się "babciu", "dziadku". Ta forma przeznaczona jest dla wnuków.
9. Do teściów po imieniu zwracamy się tylko za ich zgodą.
10. Utrzymujemy czystość w łazience, kuchni, toalecie. Każdy po sobie sprząta.

Powinności rodziców

1. Nadmiar troski w stosunku do dzieci prowadzi do wścibstwa.
2. Nie należy wyolbrzymiać drobnych rzeczy.
3. Należy wystrzegać się pośrednictwa w razie sprzeczki młodego małżeństwa.
4. Nie widzieć i nie słyszeć tego, co dzieje się u młodych.
5. Nie wtrącać się w sprawy dzieci.
6. Rodzice mogą zająć się wnukami, pod warunkiem, że dzieci udzielą im pomocy w zakupach, zakupie leków.
7. Teściowa powinna czasem pochwalić synową za jej dobry gust, osiągnięty sukces, powinna być wyrozumiała dla jej słabostek.
8. Teściowa nie powinna do znudzenia wychwalać cnót swojego syna lub córki przed synową lub zięciem.
9. Rodzice nie powinni dopytywać się o projekty swoich dzieci.
10. Rodzice nie powinni zbytnio uczestniczyć w życiu towarzyskim swoich dzieci, a goście witają się najpierw ze starszą panią, następnie z młodszą panią domu.
11. Nie chodzimy po domu w brudnych szlafrokach.
12. Zakaz krytykowania dzieci w obecności osób trzecich.

Powinności małżonków względem siebie

1. Unikamy niedbałego stroju.
2. Należy pukać do drzwi łazienki, nie puka się wchodząc do salonu.
3. Małżeństwo interesuje się sobą na codzień.
4. Nie należy przyjmować zoowiązań towarzyskich bez porozumienia z drugą stroną.
5. Wspólne wyjście do kina, teatru na koncert też powinno zostać uzgodnione.
6. Informowanie o wyjściu z domu.
7. Wyręczanie żony w noszeniu paczek i pakunków ( nigdy torebki, czy parasolki), robieniu sprawunków, podanie płaszcza, przepuszczanie przez drzwi.
8. Zakaz krytykowania w obecności osób trzecich.
9. Zakaz krytykowania osiągnięć zawodowych i finansowych współmałżonki/współmałżonka.
10. Uprzejmość wobec współmażonka.
11. Zakaz krytykowania wyczynów kulinarnych.
12. Chwalenie poprzedniego związku małżeńskiego przed partnerem.
13. Zakaz podkopywania autorytetu przed dziećmi.
14. Wystrzegajmy się zdrobnień na forum publicznym.
15. W czasie kłótnie nie powołujemy się na autorytet nielubianej teściowej.
16. Niekontrolowane słowa, epitety i podniesiony głos nie dają się zapomnieć.
17. Nie należy długo chować urazy.
18. Nieumiejętność podjęcia pierwszego kroku po kłótni wprowadza tzw. ciche dni.
19. Wyjście z propozycją zgody nie jest kapitulacją.

Wizyta przyjaciół

• należy powstrzymywać się przed okazywaniem zbyt wylewnych uczuć, sporów i gwałtownych scen, niedyskretnych uwag, aluzji do życia prywatnego, używania przydomków i pieszczotliwych zwrotów, matkowania,
• nie należy narzucać towarzystwa dzieci i rozwodzić się nad ich zaletami,
• nie należy narzucać obecności zwierząt.

Pomoc domowa

1. W stosunku do pomocy należy unikać zbytniej poufałości i zwierzeń, a także zbyt dużego dystansu.
2. Unikać terminu "służąca".
3. Angażując kogoś należy określić zakres obowiązków i panujące zwyczaje.
4. Można wyrazić  życzenie  w sprawie stroju, palenia papierosów,...
5. Pokój lub osobny lokal dla pomocy powinien mieć odpowiedni standard.
6. Nie należy narzucać obowiązków, nie objętych umową, ani przedłużać ustalonych godzin pracy.
7. Przed zatrudnieniem pomocy możemy skontaktować się z poprzednim pracodawcą i poprosić o referencje.
8. Unikamy poruszania kwestii osobistych w obecności pomocy.
9. Polecenia należy wydawać grzecznie, za wykonaną pracę dziękować.
10. Zarzuty powinny być poruszane w cztery oczy.
11. Rodzice wymagają od dzieci szacunku dla pomocy domowej.
12. Niedopuszczalne są: wyniosłość, lekceważenie, bezceremonialne zachowanie.
13. Pomiędzy pracownikiem i pracodawcą powinien panować wzajemny szacunek.
14. Pomoc domowa zachowuje dyskrecję, puka do drzwi.
15. Kiedy dochodzi do nieporozumień z dziećmi, należy sprawę poruszyć otwarcie.
16. Jeśli pracodawca zatrudnia osobę niepełnoletnią, jest za nią odpowiedzialny, bezwzględnie przestrzega jej zakresu obowiązków i czasu pracy.
17. Opiekunka do dzieci musi zostać poinformowana jak długo zostanie przy dziecku, należy podać jej numer telefonu.
18. Jeśli pani domu zamierza podarować pracownicy ubranie, musi być ono czyste i w dobrym stanie.
19. Wskazane są drobne upominki i nagrody finansowe dla pomocy.
20. Kiedy zamierzamy zwolnić pracownicę, powiadamiamy ją o tym wcześniej, wystawiamy referencje na jej życzenie (pod warunkiem, że nie doszło do poważnych uchybień z jej strony).

Dozorca

• dozorca czuwa nad utrzymaniem porządku i bezpieczeństwa, sprząta klatkę schodową i podwórze, zgłasza awarie windy i kanalizacji,
• kłaniamy się dozorcy,
• wprowadzając się do nowego mieszkania uprzedźmy dozorcę o planowanym remoncie.

Pobyt u rodziny

Dobry gość:

• podaje przybliżony termin przyjazdu,
• dostosowuje się do obyczajów domu,
• nie rozstawia wszędzie swoich bagaży,
• jeśli pobyt przekracza dwa dni, wręcza gospodarzowi łakocie lub większy prezent,
• może zaprosić gospodarzy do restauracji lub uczestniczyć w kosztach utrzymania,
• uzupełnia zapasy w lodówce i zapasy alkoholu,
• zasiada ubrany do stołu,
• zachowuje umiar i powściągliwość,
• reguluje rachunki za telefon,
• podczas wakacji u rodziny uczestniczy w codziennych obowiązkach (zakupy, sprzątanie, gotowanie, prace w ogrodzie,....),
• sprząta po sobie, utrzymuje czystość w łazience,
• nie narzuca gospodarzom zbyt wyszukanych potraw i nietypowych godzin biesiadowania ,
• zostawia napiwek gosposi,
• w razie konfliktu milczy i skraca pobyt , a następnym razem zmienia miejsce spędzenia wakacji,
• skraca pobyt również, gdy zauważa, że jest uciążliwy dla gospodarzy,
• w ciągu tygodnia od wyjazdu przesyła kartę pocztową, list lub telefonuje dziękując za pobyt. 

Dobry gospodarz:

• zapewnia gościom czystą pościel, koce, miejsce na rzeczy osobiste, ręczniki, mydło, dobrą lampę  i napoje,
• pozostawia gościom czas na odświeżenie się i odpoczynek po podróży.

W KAWIARNI

W KAWIARNI

1. W kawiarni nie rezerwuje się miejsc, a stolik wybieramy sami.
2. Na umówione spotkanie w kawiarni mężczyzna przychodzi zazwyczaj pierwszy, nie pozwala czekać na siebie. Siedząc przy stoliku podnosi się na jej widok i wychodzi kilka kroków na jej spotkanie. Można poprosić kelnera , by wskazał nasz stolik.
3. Wkraczając w progi jakiegokolwiek pomieszczenia, także kawiarni mężczyzna zawsze otwiera drzwi kobiecie i wpuszcza ją przodem. Gdy towarzystwo jest większe, rolę "odźwiernego"pełni zapraszający (gospodarz) lub najmłodszy w grupie mężczyzna. Wkraczając do sali mężczyzna idzie pierwszy i prowadzi kobietę do wolnego stolika.
4. Najlepsze miejsca są w rzędach pod ścianami, a miejsce honorowe zwrócone jest ku wejściu.
5. Młodszy mężczyzna na spotkanie ze starszym przychodzi wcześniej.
6. Rachunek płaci inicjator spotkania lub każdy płaci za siebie.
7. Spóźniający się na spotkanie powinni przeprosić i usprawiedliwić się.
8. Od momentu wejścia do kawiarni inicjatywa należy do mężczyzny. To on rozbiera się pierwszy i pomaga kobiecie zdjąć okrycie, oddaje je do szatni i odbiera numerek. Czynności tej nie powierza się szatniarzowi.
9. Po rozebraniu się kobieta może w toalecie poprawić uczesanie ( nie robi tego przy stoliku), mężczyzna w międzyczasie szuka stolika., kiedy kobieta wchodzi na salę jej towarzysz odsuwa krzesło i pomaga usiąść.
10. Mężczyzna wybiera stolik odpowiedni do liczby osób, mających przy nim zasiąść.
11. Kobieta nie ma obowiązku zdejmować futra, ale nie może go wieszać na krześle. Zbędne okrycie mężczyzna odnosi do szatni. Panie siadając w płaszczu nie unosi go w obawie o pogniecenie.
12. Szatnia w kawiarni obowiązuje tylko mężczyznę. Napiwek w szatni podaje mężczyzna.
13. W szatni należy zostawić okrycia i pakunki, chyba, że ich zawartość jest zbyt cenna.
14. Przed południem nie ma obowiązku strojenia się. Panie nie nakładają strojnej biżuterii (oprócz skromnej broszki, czy klipsów).
15. Samotni mężczyźni nie proponują dosiadania się do samotnych kobiet. Kobiety nie dosiadają się do mężczyzn, starsze małżeństwo do zakochanych par, pary młodzieńców do starszych ludzi. Można przysiąść się do znajomych tylko na ich wyraźne zaproszenie.
16. Jeśli brak jest wolnych miejsc- czekamy przy wejściu, obok bufetu, prosimy kelnera o zarezerwowanie stolika lub zmieniamy lokal.
17. Mężczyzna podaje kartę dań (menu) kobiecie, kobieta pierwsza dokonuje wyboru. Zamawia mężczyzna. Nie będzie uchybienia jeśli mężczyzna przeczyta kartę kobiecie i złoży wspólne zamówienie.
18. Pstrykanie na kelnera jest niegrzeczne, mężczyzna czeka na odpowiedni moment i daje znak kiwnięciem głowy.
19. Samotni mężczyźni nie pozwalają sobie na "flirt" z kelnerką. Jej życzliwy uśmiech może zniknąć.
20. Rozmawiając nie wymieniamy nazwisk.
21. Spotykając znajomego należy przesłać mu uśmiech, nie należy podchodzić do niego, jeśli znajduje się w towarzystwie nieznanych nam osób.
22. Nie zaśmiecamy popielniczki ogryzkami, pestkami, serwetkami, herbatą w torebce. Odkładamy je na własny talerz. Torebki na herbatę nie wyciskamy.
23. Łyżeczkę do herbaty po jej użyciu odkładamy na talerzyku, przy filiżance. Nie kładziemy jej na stole.
24. Nie dmucha się na gorącą herbatę, czy kawę.
25. Podnosi się tylko filiżankę, spodeczek zostaje na stoliku.
26. Ciastka z kremem jada się widelczykiem, kruche je się palcami.
27. Nie zostawiamy plam na filiżance jedząc ciastko z kremem, przed dotknięciem filiżanki wycieramy usta serwetką.
28. Stroną płacącą jest ten, co zapraszał. Niekiedy każdy płaci za siebie, kiedy indziej rachunek dzielony jest na pół i nie należy wtedy zamawiać najdroższych dań. Zazwyczaj płaci mężczyzna, do niego też należy pozostawienie napiwku.
29. Napiwek (to insure promtude , inaczej "tip") wręcza się wysokości 10-20% kelnerowi, barmanowi, szatniarzowi, taksówkarzowi windziarzowi (a także listonoszowi).
30. Nie należy uzgadniać kto płaci, w obecności kelnera.
31. Po zapłaceniu rachunku , kobieta wstaje pierwsza, mężczyzna odsuwa i zasuwa jej krzesło. 
32. Kobieta pierwsza podąża do szatni i tam czeka na mężczyznę, który pomaga jej ubrać się, a następnie ubiera się sam i płaci szatniarzowi.
33. Mężczyzna otwiera drzwi przed kobietą i razem opuszczają kawiarnię.
34. Nawet wtedy, gdy towarzyszka okazała się być wyjątkowo nudna, mężczyzna odprowadza ją do domu. Następnym razem nie ma obowiązku jej zapraszać. 

W RESTAURACJI

W restauracji

1. Obiad w restauracji sprzyja bardziej interesom, kolacja to czas odprężenia i odpoczynku.
2. Wybieramy restaurację, którą już znamy.
3. W tygodniu panuje mniejszy tłok, kucharze i kelnerzy są wtedy mniej obciążeni pracą i mniej zestresowani.
4. W restauracji wolno nam wymagać i wolno wypowiadać nasze życzenia. Wolno nam odesłać do kuchni zimną lub przypaloną potrawę oraz żądać zmiany brudnego nakrycia.
5. Nasze uwagi wypowiadamy jednak uprzejmie , lecz stanowczo. Nie wolno podnosić głosu. Kulturalnych ludzi poznaje się po wyrażaniu uwag i pretensji.
6. Reklamacje dań i weryfikacje rachunku załatwia się z kelnerem na stronie.
7. Panie nie wchodzą do restauracji w płaszczach, ani futrach. Zostawia się je w szatni, nawet wtedy, gdy są to szynszyle.
8. W szatni zostawiamy pakunki i duże torby. Torebkę bierzemy ze sobą. Siadając do stołu stawiamy torebkę za sobą na krześle lub wieszamy na oparciu. Dopuszcza się kładzenie niewielkich torebeczek na stole.
9. W renomowanej restauracji miejsca zamawiamy telefonicznie. Po przybyciu do restauracji zwracamy się do kierownika, który wskaże nasze miejsce.
10. Kobieta do restauracji wchodzi pierwsza, lecz po chwili wyprzedza ją mężczyzna i prowadzi do stolika.
11. Pierwsza od stolika wstaje kobieta, za nią podąża mężczyzna, wyprzedza ją tylko, aby otworzyć drzwi.
12. W przypadku gdy kelner pokazuje miejsce, kelner idzie przodem, za nim kobieta, następnie mężczyzna.
13. Sygnał do wstania daje inicjator, czyli zapraszający.
14. Dziś kobieta samotna wchodzi bez wahania do restauracji, czy kawiarni.
15. Zapraszający powinien przybyć pierwszy i poprosić, by gości skierowano do odpowiedniego stolika.
16. Jeśli goście są liczni, plan stołu układamy według harmonogramu obowiązującego podczas przyjęć w domu.
17. W razie umówionego spotkania kilku osób, można zaczekać nie dłużej niż 20 minut, a następnie nie czekając zamawiać dania. Zapraszający czyta na głos kartę i po uzgodnieniu dokonuje zamówienia. Finansuje również wspólny obiad poza stolikiem dyskretnie, po wyjściu gości lub każe przesłać rachunek do domu. Może również uregulować rachunek po posiłku.
18. Goście, którzy zostali obsłużeni pierwsi jedzą trochę wolniej, tak, aby wszyscy kończyli posiłek mniej więcej w tym samym czasie, jednakże podczas liczniejszych przyjęć zaczynamy jeść, aby posiłek  nie ostygł.
19. Niezależnie od tego w jakim czasie goście rozpoczynają posiłek, mężczyzna nie powinien brać sztućców, zanim nie uczynią tego jego sąsiadki.
20. Gdy zamówisz jedno danie, a twój towarzysz dwa, niekomfortowo jest patrzeć na jedzącego, lepiej zamów przekąskę lub aperitif. Kelner przyniesie twoją potrawę dopiero w czasie drugiego dania współbiesiadnika.
21. Gość nie powinien jeść sam, Ty również coś zamów.
22. Jeśli nie wiesz, jak jeść daną potrawę, poproś kelnera o pomoc lub obserwuj współbiesiadnika.
23. Jeśli nie znasz się na winach, a poproszono Cię o wybór, poradź się kelnera.
24. Składkową imprezę reguluje także jedna osoba poza stolikiem. Panie nie powinny wtrącać się do rachunków, ani ich komentować.
25. Menu należy wcześniej ustalić z kucharzem lub kelnerem, drukowane lub napisane odręcznie na eleganckim kartoniku, powinno leżeć na końcach stołu.
26. Można gościom zapewnić wolny wybór w doborze dań, wtedy gość zachowuje powściągliwość i wybiera potrawy w umiarkowanej cenie. Gospodarz może nam podpowiedzieć na co sam zdecydował się, pomagając tym samym gościom w wyborze dań.
27. Bardzo formalny charakter spotkania powoduje, że tylko zapraszający sięga po kartę dań i podsuwa wybór partnerowi. W niektórych restauracjach podaje się specjalne karty bez cen.
28. W eleganckich restauracjach pani dostaje menu bez cen.
29. Czasami warto zasugerować się wyborem kelnera w doborze "dania dnia".
30. Znajomych wita się skinieniem, nie ma zwyczaju dosiadania się, gdy miejsce zostało przez nas wcześniej zamówione. Nie ma niczego niegrzecznego w odmowie zgody na dosiadanie się.
31. Przychodząc we dwoje nie wybieramy sześcioosobowego stolika.
32. Jeśli samotny mężczyzna spotka dwie znajome panie i zostanie przez nie zaproszony, może się do nich przysiąść.
33. Nie należy pytać starszego znajomego o zgodę na dosiadanie się, jeśli wyrazi ochotę sam zaprosi on do swojego stolika.
34. W eleganckich restauracjach kelner podaje dwie karty- dla pana i pani. Pani wybiera i swoje życzenie komunikuje mężczyźnie- nie kelnerowi. Mężczyzna zamawia potrawy i ewentualnie alkohol. Gdy karta jest jedna mężczyzna proponuje potrawy.
35. Zaproszona pani nie krytykuje wybranego dania.
36. Jeśli nie jest się w towarzystwie kobiety, kartę czyta najpierw osoba starsza.
37. Nie ma zwyczaju ściągania z sąsiedniego stolika tego, czego nam brakuje. Należy o to poprosić kelnera.
38. Kelnera nie przywołuje się pstrykaniem palcami lub bębnieniem palcami o blat stołu, lecz skinieniem głowy lub ręki.
39. O wymyślne nazwy należy spytać kelnera, co się pod nimi kryje.
40. Serwetkę płócienną kładziemy na kolana, nie należy nią wycierać sztućców, lecz poprosić o wymianę. Płócienne serwetki, po skończonym jedzeniu , zostawiamy na stole z prawej strony talerza i nie układamy ich, serwetki  papierowe zostawiamy na talerzu. W żadnym wypadku nie zostawia się serwetki na krześle.
41. Wino wybiera mężczyzna, kelner nalewa nieco do kieliszka mężczyzny, po zaakceptowaniu kelner nalewa kieliszki, zaczynając od kobiety. Od niej też zaczyna się serwowanie kolejnych dań.
42. Mężczyzna z rozpoczęciem konsumpcji czeka na kobietę. On też z braku obsługi nakłada na talerz przyniesione potrawy. Nie jest elegancko, gdy kobieta przejmuje rolę opiekunki i zajmuje się napełnianiem talerza swojego towarzysza.
43. Zupę podaną w filiżance pijemy wtedy, gdy ma jedno uszko. Gdy filiżanka ma dwa uszka , jemy zupę łyżeczką.
44. Pasztecik, podawany do barszczyku kroimy i jemy widelcem, a nie łyżeczką. Pasztecik z kruchego ciasta bierzemy w palce.
45. Sałaty lub mizerii podanej na osobnym talerzyku nie układamy na swoim talerzu.
46. O rachunek prosimy po skończonej konsumpcji, nie wcześniej.
47. Słowo "ja zapraszam" wyłącza automatycznie udział finansowy zaproszonej strony ( można się elegancko zrewanżować), natomiast powiedzenie: "może wybralibyśmy się dzisiaj na kolację?" - oznacza rozłożenie kosztów na obojga.
48. Przy stoliku najlepiej posłużyć się kartą bankową, aby uniknąć przeliczania pieniędzy.
49. Rachunek podaje się złożony, zerkamy na niego szybko, nie wpatrując się długo w cyfry.
50. Na koleżeńskim spotkaniu każdy płaci za siebie, także kobieta.
51. Kobieta płaci za siebie, jeśli oboje są w podróży służbowej. Pierwsza reguluje rachunek kobieta.
52. Nie należy spraw związanych z zapłatą uzgadniać w obecności kelnera.
53. Napiwek należy wręczyć o powiększoną kwotę, mówiąc  "dziękuję" lub poprosić o doliczenie. Panie nie wtrącają się do napiwku. We Francji unika się słowa napiwek (pourboire), mówi się raczej "obsługa" (serwice). Płacąc rachunek możemy bez skrępowania zapytać, czy wchodzi on w cenę obiadu.
54. Profesjonalny personel nie wymaga od gości pomocy przy rozstawianiu i zbieraniu nakryć.
55. Kobietę zaproszoną na kolację należy odprowadzić do domu. W razie jej sprzeciwu należy ją odprowadzić do taksówki, tramwaju lub autobusu.
56. W przypadku dwóch kobiet, mężczyzna postąpi elegancko, gdy odwiezie je kolejno taksówką pod wskazane adresy.

Restauracja a interesy

1. Dokonując wyboru restauracji uwzględniamy upodobania osoby zaproszonej a także szybkość obsługi.
2. Gdy na początku spotkania następuje wymiana wizytówek, należy ją uważnie przeczytać i schować. Nie należy jej pozostawiać na stole.
3. Po gościa wpadamy do jego biura lub czekamy na niego w restauracji.
4. Nie poruszamy spraw służbowych zbyt szybko. Przechodzimy do rzeczy po złożeniu zamówienia i po doborze win.
5. Na służbowych spotkaniach wybieramy potrawy o średniej cenie. Wybranie najdroższych lub najtańszych może być źle ocenione przez osobę płacącą.
6. Inicjator spotkania nie zmusza gościa do konsumpcji alkoholu, gdy ten prosi o wodę mineralną.
7. Podczas służbowego posiłku sięgnięcie po długopis, notatnik, kalkulator nie jest rzeczą niestosowną. Jednakże przejście do rozmów biznesowych i wyciągnięcie notesu rozpoczynamy po daniu głównym, gdy na stół podana jest kawa i ewentualnie deser.
8. Źle widziany jest telefon komórkowy przy talerzu. Powinien być wyłączony lub włączony na "wibracje". Gdy telefon dzwoni, należy przeprosić i odejść od stolika, aby porozmawiać.
9. Trzeba wiedzieć, jak długo zatrzymać gościa, jego czas może być dla niego bezcenny.
10. Rachunek reguluje kartą kredytową strona zapraszająca.

KOMUNIKACJA MIEJSKA

AUTOBUS , TRAMWAJ,  METRO

1. Pierwszeństwo mają ci, którzy wychodzą.
2. Przy wsiadaniu pierwszeństwo należy się osobom starszym, kobietom, matkom z wózkami, matkom z dziećmi bez wózków. No tak, ale gdy wsiądą już ci wszyscy, którzy mają pierwszeństwo, a na dodatek załaduje się już kilka wózków, to nie da rady wcisnąć się . W Krakowie zaobserwowałam kiedyś dobry zwyczaj: chętni do autobusu miejskiego ustawiali się w kolejce i nie było przepychanek, ci którzy nie zmieścili się, czekali na następny autobus. Fakt, że tych autobusów było więcej i częściej kursowały.
3. Inwalidzi wsiadają przodem i wysiadają przodem. 
4. Matka bierze dziecko na kolana.
5. Nie czytamy przez ramię gazety współpasażera.
6. Nie operujemy w miejscu publicznym nazwiskami.
7. Nie zabawiamy głośno wszystkich wokół sprawami osobistymi.
8. Ustępujemy miejsca inwalidom, osobom starszym, kobietom ciężarnym, kobietom z dziećmi.  No nie, tylko nie to.... nie oglądamy się, że zrobi to ktoś za nas.
9. Panowie ustępują miejsca kobietom starszym i kobietom obciążonym pakunkami.   Nie lepiej z drugiej strony wziąć taksówkę, niż wsiadać do zatłoczonego autobusu z pakunkami? Może lepiej, ale drożej!
10. Ustępuje się miejsca spotkanej znajomej kobiecie, siedzący pan proponuje zajęcie miejsca starszemu mężczyźnie, analogicznie postępują panie.
11. Nie należy wymuszać miejsca uwagami, można się zwrócić do osoby siedzącej o ustąpienie miejsca.
12. Jeżeli mężczyzna jedzie z kobietą, do niego należy skasowanie biletu. Na wolnym miejscu siada pani , a pan staje przy niej.
13. Nie wyrzucajmy śmieci w środkach komunikacji.
14. Przepraszamy, wysuwając się ku wyjściu. Dziękujemy za skasowanie biletu i ustąpienie miejsca.
15. Przy wysiadaniu pierwszy wysiada mężczyzna i pomaga wysiąść znajomej pani. Pomaga także osobom potrzebującym opieki.
16. Taksówkarzowi dajemy napiwek.
17. Przestrzegamy życzeń kierowcy.
18. Pasażer może poprosić kierowcę o ściszenie radia.

NA ULICY

Na ulicy

1. Towarzysząca dama idzie z prawej strony. W niektórych krajach mężczyzna idzie od strony jezdni.
2. Mężczyznom nie wolno oglądać się za innymi paniami w towarzystwie kobiety.
3. Pani idzie w środku, jeśli towarzystwo składa się z pani i dwóch panów.
4. Pan idzie w środku w towarzystwie dwóch pań, mając po prawej starszą z pań.
5. Zięć idzie w środku mając po prawej teściową, po lewej żonę. Może być inaczej: mama w środku, zięć po lewej.
6. Gdy spotykają się dwa małżeństwa: panie idą przodem lub pośrodku, między panami na szerokim deptaku.
7. Dziecko idzie po prawej stronie mamy.
8. Ojciec prowadzi dorosłą córkę po prawej stronie.
9. Mężczyzna wyręcza kobietę w niesieniu paczek, nigdy w noszeniu jej torebki, czy parasolki. Nie upiera się przy noszeniu jej reklamówki, jeśli kobieta stanowczo odmawia.
10. Przechodniów mijamy z lewej strony.
11. Nie blokujemy przejścia i nie zastawiamy całej szerokości chodnika.
12. Nie okazujemy czułości w miejscach publicznych.
13. Nie wychodzimy w lokówkach, ani kapciach na ulicę.
14. Nie prowadzimy głośnych rozmów.
15. Potrąconych przepraszamy.
16. Nie wyrzucamy śmieci na ulicy.
17. O pluciu na ulicy nie ma mowy.
18. Kobieta na ulicy nie pali, nie maluje się i nie czesze.
19. Nie wołamy nikogo na ulicy, nie gwiżdżemy, nie pokazujemy nikogo palcami, nie przypatrujemy bacznie twarzom i nie chwytamy z tyłu za ramię ( należy go wyprzedzić).
20. Pies powinien iść na smyczy, "przy nodze".
21. Nie pozwalamy dziecku głaskać obcego psa.
22. Nie wprowadzamy psa do sklepu spożywczego.
23. Jeśli jesteśmy świadkami wypadku, wezwijmy pomoc, zachowajmy spokój, nie podnośmy głosu.
24. Stojąc w kolejce nie starajmy się "prześliznąć, zwróćmy uwagę, gdy zrobi to ktoś inny.

GRAFFITI- Wandalizm czy sztuka?

[Caption.iT - Face in Hole]

Czy ktoś , kiedyś, zastanawiał się jaki jest koszt usunięcia niechcianego graffiti?
Otóż jest to kwota od 65 do 90 zł / m2 netto, w zależności od rodzaju powierzchni.
Minimalna wartość usługi to 150 zł netto.
Średni koszt zużycia środka antygraffiti to 17 zł/m2 netto.
Zatem jest to poważny problem społeczno ekonomiczny, prowadzący często do powstawania tzw. dzielnic slumsów. Jest czynnikiem odstraszającym nowych najemców i inwestorów domów.

Wizytówka

HISTORIA WIZYTÓWKI
Biletami wizytowymi posługiwali się już Chińczycy ( otrzymał je od mandarynów Marco Polo). Następnie rozpowszechniły się za czasów Ludwika XIV. Posługiwali się nimi posłowie Sejmu Czteroletniego.

W okresie międzywojennym wizytówka była związana z wizytami i rewizytami. Osoba, której złożono wizytę składała rewizytę lub przesyłała swój bilet wizytowy, wskazujący, że do dalszego utrzymywania stosunków nie dojdzie.
Jeśli ktoś nie zapowiedziany nie zastał gospodarza w domu, to pozostawiał swój bilet wizytowy z załamanym lewym rogiem. Oznaczało to, że właściciel biletu był osobiście.

WIZYTÓWKI SŁUŻBOWE

1. Wymiary: 10 x 6. Najczęściej używanymi formatami wizytówek są obecnie 5 x 9 cm / 5 x 10 cm / 5,5 x ,5 cm.
2. Nie używamy kartonu kredowego szklistego lub w paski, imitującego fornir albo desenie.
3. Używamy papieru o gramaturze 220 do 350 g.
4. Wizytówki drukuje się techniką druku offsetowego powyżej 500 szt, przy mniejszej ilości w technice cyfrowej. Do druku offsetowego projekt powinien być wykonany w CMYK, a nie w RGB ( używanym w tworzeniu stron www i druku cyfrowym).
5. Wizytówki mogą być uszlachetniane folią matową, błyszczącą lub lakierem UV.
6. Można zamówić wizytówki na papierze kolorowym, karbowanym lub z wypukłym drukiem.
7. Zawierają znak firmowy, imię, nazwisko, zawód, tytuł naukowy, stanowisko, znak, nazwę urzędu, numer telefonu, faksu.
8. Logo umieszcza się zazwyczaj w górnej części, w centrum imię i nazwisko, pod nimi zajmowane stanowisko. W dolnej części umieszcza się adres, numer telefonu i faksu, stronę wwww, adres e-mailowy.
9. Wizytówki firmowe ogólne zawierają nazwę firmy, adres, numer telefonu, faksu, NIP, REGON.
10. Dwujęzyczne są nieeleganckie. Dopuszcza się obecnie , że wizytówki obustronne, po jednej stronie są pisane w języku ojczystym, po drugiej stronie- w obcym.
11. Wykluczone: złocenia, krzykliwe kolory, skomplikowana czcionka. Polecany i najbardziej elegancki prosty druk.
12. Bilety zamawiamy łącznie z kopertami, można bez.
13. Eleganckie wizytówki drukowane są na białym lub kremowym kartonie, z prostym liternictwem, kolorowe może być tylko logo firmy ( wyjątek: wizytówki aktorów, plastyków,..)
14. Bilety wizytowe kombinowane: jeśli dajemy adres prywatny i służbowy, to prywatny umieszczamy w lewym dolnym rogu, firmowy w prawym. W nowszej wersji: adres firmowy po lewej.
15. Wizytówka to nie reklama, nie dajemy na niej informacji o firmie i produktach.
16. Krótkie informacje na wizytówkach umieszcza się na pierwszej stronie, odręcznym pismem, nad lub pod nazwiskiem.
17. W dyplomacji wskazany jest biały karton i tłoczona czcionka.
18. Bilet wizytowy o normach pocztowych ma wymiar: 12 x 8 / 15,5 x 11/ 10,5 x 8 cm. Kobiety posługują się mniejszymi formatami wizytówek.
19. Niektóre firmy tworzą wizytówki multimedialne , zapisane na CD.

WIZYTÓWKI PRYWATNE

1. Wymiary: 9 x 5,5 cm / 9 x 5 cm / 7,5 x 5,5 cm /.
2. Często drukujemy kursywą.
3. Zostawiamy miejsce na adnotacje ( np. zaproszenia na nieobowiązujące spotkanie, kondolencje, potwierdzenie przybycia).
4. Zawierają imię, nazwisko, tytuł naukowy i służbowy, zawód, adres domowy i numer telefonu . Nie zawierają informacji o miejscu pracy.Tytułów naukowych nie używa się na biletach wizytowych używanych w życiu prywatnym, a wyłącznie na wizytówkach służbowych.
5. Bilety wspólne- dla obydwojga małżonków mają wymiar 10 x 6 cm.
6. Bilety wizytowe osób na wysokich stanowiskach nie zawierają adresu, numeru telefonu i faksu.

WRĘCZANIE BILETÓW WIZYTOWYCH

1. Wizytówkę wręczamy w recepcji biura- sekretarce
2. Wizytówki wręczamy na konferencjach, spotkaniach towarzyskich, w czasie zebrań firmowych.
3. Z inicjatywą wymiany wizytówek wychodzi osoba o wyższym statusie.
4. W Europie i USA wizytówkę podaje się na koniec rozmowy, w Japonii- na początku po przywitaniu się.
5. Wizytówkę podajemy prawą ręką,  w Chinach, Singapurze i Hong-Kongu- obiema rękoma.
6. Goście podają wizytówkę jako pierwsi.
7. Na wizytówkach można robić odręczne notatki ( podziękowania, pozdrowienia).
8. Za pośrednictwem biletów wizytowych możemy przesłać życzenia imieninowe, urodzinowe, składając gratulacje z okazji ślubu, narodzin dziecka, zaręczyn, wyróżnień.
9. Bilet wizytowy można przesłać dołączając kwiaty, upominek lub czekoladki.
10. Bilet wizytowy wysyłamy dziękując za otrzymane kwiaty, prezent, oddaną przysługę ( bardziej uroczystą formą jest list).
11. Biletu używamy przesyłając kondolencje.
12. W przypadku kontaktów półurzędowych stosuje się formę 1 osoby liczby pojedynczej: "przesyłam", "proszę",..
13. Do adresata i w stosunkach towarzyskich stosuje się 3 osoby liczby pojedynczej: "przesyła", "dziękuje".
14. W żadnej sytuacji nie umieszcza się podpisu na wizytówce.

SKRÓTY NA WIZYTÓWKACH

p.r.          pour remercier- podziękowania,

p.c.          pour condoler- kondolencje,

p.f.          pour feliciter- gratulacje, dużo szczęścia,         

p.f.n.a.    pour feliciter nouvel an- dużo szczęścia w Nowym Roku,

p.f.F.N.   pour feliciter Fete Nationale- dużo szczęścia z okazji Święta Narodowego

Funkcja biletów wizytowych

1. We Francji wymienia się tylko imię męża poprzedzone skrótami M. et Mme, czyli Pan i Pani ( nigdy w odwrotnej kolejności).
2. Samotny mężczyzna podaje imię i nazwisko ( we Francji nie poprzedza ich litera M., czyli skrót od słowa "Pan").
3. Samotna kobieta podaje imię i nazwisko ( we Francji bez słowa"Madmoiselle", czyli "Panna", chyba że jest osobą starszą).
4. Mężatka we Francji podaje nazwisko poprzedzone imieniem męża i słowem "Madame" ( w Polsce sformułowanie "Pani Marcinowa Kowalska" byłoby archaizmem).
5. Kobieta rozwiedziona we Francji powraca do nazwiska panieńskiego i podaje własne imię, zachowując prawo do tytułu "Madame".
6. Młode dziewczęta mogą posługiwać się kartami wizytowymi , podając wyłącznie imię i nazwisko, pomijając adres rodziców.
7. Chcąc skorygować informacje podane na wizytówce, przekreślamy zmieniane słowo ukośną kreską i nadpisujemy właściwe imię lub numer telefonu.
8. We Francji mężatka posługująca się wspólną dla małżeństwa kartą, przekreśla literkę "M".
9. Córka posługująca się biletem matki przekreśla jej imię ( we Francji imię matki poprzedzone skrótem "Mme" lub słowem "Madame" i nadpisuje swoje imię.
10. Czasami podaje się tytuły i stopnie:

          Hrabina i Hrabia...

          Pułkownik...

          Kapitan Żeglugi Wielkiej...

          Generał i baron... (tytuł i tylko wysoki stopień można podawać równocześnie).

POLECAM:

Studio Grafiki Komputerowej i Reklamy "AVI"
http://www.reklama-awi.pl

Tytułowanie

TYTUŁOWANIE

• prezydent--- prezydent (dożywotnio- panie prezydencie)
• przewodniczący Rady Państwa i jego zastępcy--- przewodniczący
• prezes Rady Ministrów i jego zastępcy--- premier   (panie premierze)
• wicepremier--- premier (w bezpośrednich kontaktach, w korespondencji-  faktycznym stanie)
• marszałek Sejmu--- pan marszałek
• żona marszałka--- pani marszałkowa (godność a nie stopień)
• ambasador nadzwyczajny i pełnomocny--- ambasador
• żona ambasadora--- pani ambasadorowa (godność a nie stopień)
• charge d`affaires (czasowo szef misji)--- charge d`affaires lub ranga, np. radca, sekretarz
• minister--- minister (panie ministrze)
• wiceminister--- minister (w bezpośrednich kontaktach, w korespondencji - w faktycznym stanie),       np. Pan prof. dr Stanisław Wokulski- wiceminister kultury)
• radca-minister --- minister
• radca--- radca,  radca Ambasady ....
• radca ambasady--- radca (panie radco)
• sekretarz--- sekretarz, sekretarz Ambasady ...
• sekretarz stanu--- minister (w bezpośrednich kontaktach, w korespondencji- w faktycznym stanie)
• podsekretarz stanu --- minister (w bezpośrednich kontaktach, w korespondencji w faktycznym stanie)
• I sekretarz, II sekretarz--- I sekretarz, II sekretarz
• radca handlowy--- radca
• attache wojskowy--- wg stopnia jaki posiada, np. pułkownik, generał  (panie generale, panie pułkowniku)
• attache kulturalny, handlowy --- stopień naukowy
• były dyrektor, ex-minister--- panie dyrektorze, panie ministrze (byłemu wypada poprosić o zaniechanie tytułowania)
• szef misji dyplomatycznej--- ambasador .....
• dyrektor--- dyrektor  (panie dyrektorze)
• wicedyrektor--- dyrektor (w bezpośrednich kontaktach, w korespondecji - w faktycznym stanie)
• podporucznik--- porucznik (panie poruczniku- w bezpośrednich kontaktach, w korespondencji -        w faktycznym stanie)
• podpułkownik--- pułkownik (panie pułkowniku- w bezpośrednich kontaktach, w korespondencji-       w faktycznym stanie)
• kapitan --- pan kapitan
• major--- pan major
• pułkownik--- pan pułkownik
• generał--- pan generał
• admirał--- admirał (pomijamy słowo pan)
• główny specjalista, doradca ministra --- doktor, docent (docenta w kontaktach towarzyskich tytułujemy profesorem), profesor, magister, inżynier, doktor, dyrektor, wicedyrektor, naczelnik, ...
• tytuł dwuczłonowy: główny specjalista ds..., doradca prezydenta - panie, magistrze, panie inżynierze
• prezydent, premier, minister, ambasador--- ekscelencja lub minister, premier,...
• papież--- "Wasza Świętobliwość" , "Ojcze Święty"
• kardynał--- eminencja
• arcybiskup i biskup--- ekscelencja
• gdy arcybiskup i biskup nie nosi purpury--- "księże biskupie", "księże arcybiskupie"
• wysyłając życzenia z okazji jubileuszu kardynała- nie używamy tytułu ekscelencja
• witając arcybiskupa- nie tytułujemy go eminencją
• rektor wyższej uczelni--- w chwilach uroczystych magnificencja, na co dzień rektor (panie rektorze)
• docent (dr hab.)--- profesor (panie profesorze)
• kapłan --- ojciec X, ksiądz Y
• lekarz--- doktor
• adwokat, radca prawny--- mecenas
• dziennikarz--- redaktor
• sędzia--- sędzia (panie sędzio)
• nauczyciel szkoły średniej--- profesor
• profesor szkoły wyższej, profesor nauk medycznych--- profesor

Zasady tytułowania

•  w swobodnych stosunkach towarzyskich wykazujemy umiar w tytułowaniu, wyjątkiem jest marszałek sejmu, minister, ambasador, rektor lub dawny nauczyciel- tytułujemy ich jak dawniej: ministrem, ambasadorem, dyrektorem, profesorem...,
• nie wymieniamy własnego tytułu, jeśli przedstawiamy się sami,
• w korespondencji używamy tytułów naukowych przysługujących adresatowi: Panie Radco, Panie Prezesie, Szanowny Panie Dyrektorze,...,
• w nagłówku nie skraca się takich tytułów jak: dyrektor, redaktor, profesor ("Pan  Dyr.", "Panie Prof."), wyjątek: doktor, magister,inżynier, np. "Pan dr", "Pan mgr,
• forma niepoprawna: "Pan Dyr. Edward Jakubowski", "Pan Prof. Jan Bielecki",...,
• forma poprawna: "Pan dr Stanisław Malicki", "Pan mgr Ignacy Wójcik",...,
• tytuły szlacheckie wymienia osoba dokonująca prezentacji. Pana Y przedstawiamy hrabinie X (tytułu nie poprzedza się rzeczownikami "pan", "pani"),
• jeśli mężczyzna nie jest głową rodu przedstawiamy go: "hrabia Adam Y", a nazwisko jego małżonki poprzedzamy imieniem męża: "księżna Adamowa Czartoryska",
• jeżeli mężczyzna jest głową rodu przedstawiamy go: "hrabiaY", a nazwisko jego małżonki: "księżna X",
• herby szlacheckie stanowią człon nazwiska, np. "Jan Zawisza-Iksiński",
• tytułów hrabiowskich, np. "Aleksander hrabia Fredro", w dzisiejszych czasach raczej nie używa się,
• nie zwracamy się per "wy",
• nie łączy się tytułów, np. Panie Profesorze Kanclerzu (wyjątek: księże proboszczu, księże profesorze), 
• nie tytułujemy mężczyzny, przedstawiając go kobiecie,
• żony nie korzystają z tytułów mężów,
• przedstawiając osobę z tytułem naukowym mówimy: "Pan profesor Y", "Pan doktor Z",... (nie wymieniamy zawodu: adwokat,...),
• jeśli osoba przedstawiana ma kilka tytułów wymieniamy najwyższy,
• koledzy po fachu między sobą opuszczają tytuły, ale nie osoba postronna,
• do osób pełnących funkcje polityczne lub religijne zwracamy się: "panie burmistrzu", "księże biskupie",
• w stosunku do kobiet stosuje się formę męską pełnionej funkcji: "pani mecenas", "pani sędzio", "pani redaktor",
• zamężna Francuska powie o sobie: "madame G", ale jej mąż niew używa formy "monsieur G", lecz podaje imię i nazwisko",
• do żony profesora, dyrektora możemy powiedzieć: "pani dyrektorowo", "pani profesorowo" (forma raczej archaiczna stosowana do osób w podeszłym wieku),
• w USA i Niemczech bywa stosowany zwyczaj zwracania się po nazwisku: "do zobaczenia, panie Smith", "dzień dobry, panie Schulz", w Polsce zwracamy się imieniem , np. "panie Tadeuszu",
• w biurze możemy mówić: "panie Kowalski", "pani Iksińska", zwroty te nie są dopuszczalne w życiu towarzyskim, można je zastąpić zwrotami: "kolego Kowalski", "koleżanko Iksińska", "panie kolego", "kolego" (nie istnieje zwrot: "pani koleżanko"), lepszy jest zwrot: "panie Janie", "pani Mario", "panie inżynierze", "panie dyrektorze",
• zwrotu "panie Janku" nie używają młodsi w stosunku do starszych, odwrotnie można,
• gdy szef mówi: "panie Janie", należy mu odpowiedzieć: "panie kierowniku, naczelniku, dyrektorze, prezesie",
• na "ty" nie mówi się: "Zofio, Zbigniewie" lecz: "Zosiu", "Zbyszku",
• zabronione: "Kowalski, przynieś mi..." (per "ty" nie łączymy z nazwiskiem),
• stażyści i krótko zatrudnieni przechodzą na "ty" z osobami, które im to zaproponują.